Folia Theologica et Canonica 1. 23/15 (2012)
IUS CANONICUM - José Miguel Viejo-Ximénez, La Summa Quoniamin Omnibus de Paucapalea: una contribución a la Historia del Derecho Romano - Canónico en la Edad Media
156 JOSE MIGUEL VIEJO-XIMENEZ El comentario a D. 1 c. 11 ofrece otro ejemplo del método de trabajo de P: Fuentes [Magistrati uero, quod maiores sunt reliquis officiis.] E"m 9,426 [(...) publicum et priuatum. Publicum ius est quod ad statum rei Romanae spectat. priuatum quod ad singulorum utilitatem (...)]“*• ul'2 [Vis publica est, si quis ciuem ante populum uel iudicem uel regem appellantem necauerit aut torserit siue uerberauerit uel uinxerit.]£"" 5 26 SQO : Clm 18467, fol. 71 va Ius publicum est i.1 constat in sacris rebus et sa(cerdotibus) et ma(gistratibus). Magistratus dicuntur quia maiores sunt reliquis officiis. Aliter: ius aliud publicum, aliud priuatum. Ius publicum est quod ad statum, i.2 dignitatem rei romane principaliter spectat priuatum quod ad singulorum utilitatem pertinet. Iure publico tenetur, si quis ciuem ante populum' iudicem uel regem appellantem necauerit aut terruerit siue uerberauerit aut uinxerit. 1 i.] i. e. Schulte ! i.] i. e. Schulte 3 populum] publicum Schulte D.l c.ll transcribe la definíción de derecho publico de Ulpiano, en la version de las Etimologias de Isidoro de Sevilla (Etim. 5.8.1). Por su parte, la SQO propone primera dos glosas aclaratorias: «i. constat» y «rebus». Por el momento, no es posible decidir si ambas estaban en el ejemplar del DG que empleó P, o si, por el contrario, pasaron de la SQO a los interlineados dei capitulo en los codices antiguos de la obra. Elay, sin embargo, tres indicios que avalan la originali- dad de P: (i) ninguno de los ejemplares dei DG consultados glosan «est» con «constat», que pudo inspirarse en Dig. 1.1.1.2 (Ulpiano): «Publicum ius in sacris, in sacerdotibus, in magistratibus constitit (consistit)»22; (ii) la glosa «rebus» a la palabra «sacris» sólo aparece en un manuscrito, mientras que otro ejemplar 22 Las siglas de los codices dei DG se toman de Weigand, R., Die Glossen, 25, xxi-xxiv. Es espe- cialmente significativa la ausencia de glosas interlineales en Aa (fol. 9v), Bc (fol. 17va), P (fol. 3vb). Tampoco hay glosas interlineales en Cd (fol. óva), Ka (fol. 9va), Mc (fol. 2rb), Me (fol. 32vb), Pk (fol. lOrb). Sobre la posición de los manuscrites Aa Bc Fd P Sg en la historia redae- cional del DG cf. Larrainzar, C., El Decreto de Graciano del códice Fd [= Firenze, Biblioteca Nazionale Centrale, Conventi Soppresi A.1.402], In memoriam Rudolf Weigand, in Ius Ecclesiae 10 (1998) 421—489. Larrainzar, C., El borrador de la «Concordia» de Graciano: Sankt Gallen, Stiftsbibliothek MS 763 [= Sg], in Ius Ecclesiae 11 (1999) 593-666. Larrainzar, C., La edición critica del Decreto de Graciano, in Annaeus 3 (2006) 17—43 (= L 'edizione critica dei Decreto di Graziano, in Folia Canonica 9 [2006] 69-92. El autor ha desaconsejado el uso de la version pubicada en en Bulletin of Medieval Canon Law 27 [2006] 71-104). Vœjo-Ximénez, J. M„ La composizione dei Decreto di Graziano, in SzuROMl, Sz. A. (ed.), Medieval Canon Law Collections and European lus Commune, Budapest 2006. 97-169; y Viejo-Ximénez, J. M., «Costu- ras» y «descosidos» en la version divulgada dei Decreto de Graciano, in lus Eccleciae 21 (2009) 133-154.