Circulares litterae dioecesanae anno 1930. ad clerum archidioecesis strigoniensis dimissae
I.
9 1. Ordinarii, attentis animadversionibus, praeceptis, et decisionibus supra expositis, ea quamprimum statuant, sedulissime servanda a Rectoribus ecclesiarum, et sub horum ductu ab aliis altari inservientibus, ut omne nuditatis periculum a Sacrificio altaris amoveatur, et omnis irreverentiae occasio arceatur. 2. Curent proinde ne in singulis dioecesibus vel civitatibus aut oppidis, pro natura locorum, idoneae desint personae, omnique suspicione maiores, praesertim religiosi utrius- que sexus sodales, a quibus ecclesiarum rectores utramque Sacrificii et Eucharistici Sacramenti materiam, nisi apud se habeant, comparare possint, tuta conscientia adhibendam. 3. Item circa ea, quae hostiarum confectionem spectant, iidem rectores advigilare debent, ne in istis fragmenta facile haerentia maneant, efficiantque ut, antequam Missa litetur, caute ac sedulo ea amoveantur, et saltem cribro leviter excutiantur, si ingens hostiarum numerus parandus erit. 4. Pervigilem adhibeant ipsi curam ut hostiae nonnisi recenter confectae consecrentur, et sacrae particulae, in pyxide adservatae, frequenter renoventur (Can. I. C. 1272, et Rit. Rom., Tit IV, cap. I, n. 7); ad quem finem studeant ut tabernacula, ubi sacra collocatur Eucharistia, quantum fieri poterit, ab humido vel a nimio rigido aere sint defensa: humore siquidem exstante, facile hostiae marcescunt, algore autem friabiles fiunt. 5. In diribenda fidelibus sacra Communione, praeter, ante communicantes extensum, linteum albi coloris, iuxta rubricas Missalis, Ritualis et Caeremonialis Episcoporum, patina erit adhibenda, argento aut metallo inaurato confecta, nullimode tamen artificiosa arte intus exculpta, quae ab ipsis fidelibus subter eorum mentum erit apponenda, excepto casu, quo sacra Eucharistia ab Episcopo ministratur, vel a Praelato Pontificalibus utente, vel in Missa solemni, adstante sacerdote vel diacono, qui patenam subter communicantium mentum teneat. 6. Monendi sedulo erunt fideles ne, dum suo apponunt mento patinam, et Sacerdoti dein tradunt, aut alteri fideli eam porrigunt, ita eanulem tlectant aut invertant, ut, si quae adsunt, fragmenta decidant et disperdantur. 7. Fragmenta autem quae in patina post sacram fidelium Communionem exstabunt, quoties haec intra Missam fuerit diribita, in calicem sedulissime, digiti ope, inficiantur; in pyxidem vero, si extra Missam sacra Synaxis a fidelibus recipiatur. Mens autem Sacrae Congregationis non est eas reprobare patinas, cuiusmodi demum sint formae, quae modo adhibentur quibusdam in Ecclesiis, dummodo ex metallo sint confectae, et intus non sculptae, quaeque sint aptae sacris fragmentis colligendis. 8. Ordinarii denique satagant ut ecclesiarum rectores diligentissime munda servent altaria, una cum sacris supellectilibus, illa praesertim quae sacris speciebus excipiendis inserviunt, et sciant super observantia praefatarum praescriptionum graviter onerari eorum conscientiam. 9. Quoad asservandas sacras particulas, infirmis ministrandas postremo hebdomadae sanctae triduo, Ordinarii locorum perspectam habeant Rubricarum et Decretorum Sacrae Congregationis Rituum intentionem; scientes easdem asservari non ad publicam venerationem, imo hanc prohiberi; tamen magnopere satagendum esse, ut Eucharistiae Sacramento, habita in primis ratione loci, non desit obsequium congruentis honoris et decoris. Fenti utasítások összeállításánál a Congregatio három kérdésre terjeszkedett ki : 1. Az Oltáriszentség anyagát képező bor és kenyér hamisítatlanságának biztosítására, 2. a szentség kiszolgáltatása alkalmából az átváltozott kenyér töredékeinek összegyűjtésére, 3. az Oltáriszentség őrzésére a Nagyhét utolsó három napján. I. Az Oltáriszentség hamisítatlan anyagéinak biztosítása. Ennél a pontnál, amint ezt papok hosszabb magyarázat nélkül mindjárt megértik, két dologra kell figyelemmel lenni. Először, hogy a szentmiséhez a pap valódi búzakenyeret és valódi, tiszta szőlőből préselt bort használjon, mert Krisztus intézkedése szerint csak ez lehet az Oltáriszentség anyaga. A másik fontos körülmény, amire a papnak ügyelnie kell, az, hogy az Oltáriszentség színei meg ne romoljanak, mert a színek elromlásával megszűnik a szentségi Jézus jelenléte is. Fölösleges hangsúlyoznom, mennyi gondot kell fordítania a papnak a szentmiséhez szükséges kenyérnek és bornak megválasztására. Az Egyház első századaiban a hívek hozták a miséhez szükséges kenyeret és bort. Áldozatos szeretetük, mellyel a miseáldozat anyagát felajánlották, igazi vallásos és kegye- letes aktus volt. Nem lehet meghatottság nélkül olvasni a régi egyházi írók közléseit arról a buzgóságról, mellyel a hívek versenyeztek a miséhez szükséges kenyér és bor előállitá- sában és kiválasztásában. Ajánlom a T. Papság figyelmébe b. e. elődömnek, Simor Jánosnak 1876 november 23.-án kiadott körlevelét, melyben történelmi széleslátással gyűjtötte össze az egyházi íróknak szép helyeit a hívek buzgóságáról az Oltáriszentség anyagának előállításával kapcsolatban.1 Később az Oltári1 Litt. Circ. An. 1876. p. 75. sqq. 2