Circulares literae dioecesanae anno 1926. ad clerum archidioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Csernoch principe primate regni Hungariae et archiepiscopo dimissae
I.
Nr. 4301/1925, Archieppus ad Clerum in capite novi anni. CIRCULRES ADIOECESANAE. I. LAUDETUR JESUS CHRISTUS! Venerabiles Fratres et Filii in Christo Dilectissimi! Annum sanctum memorabilis jubilaei feliciter jam terminantes novumque, favente gratia divina, ingredientes pauca quaedam et opportuna, Venerabiles Fratres et Filii in Christo Dilectissimi, ad Vos proloqui et muneris officium et paterna impellit caritas, qua Vos omnes complectimur ut ministros Christi, dispensatores mysteriorum Dei cooperatoresque nostros in magno redemptionis opere. Quodsi historiam annorum sacrorum a jubilaeo nuncupatorum evolvimus, illico nobis persuadebimus nunquam hucusque annum sanctum cum tanto populorum concursu celebratum fuisse, sicuti annum hisce diebus terminatum. Quamvis enim data statistica huca- dusque ex integro collecta publicataque haud fuerint, jam nunc constat ultra decies centena milia ascendere numerum illorum, qui Urbem sanctam adierunt, ut e coelestibus thesauris apostolica liberalitate reseratis haurirent. Cum gaudio vidimus et admirabundi spectavimus anno sancto quoque adimpleta fuisse illa, quae ante millenos annos praesagiverat vates divinus: „Et ambulabunt gentes in lumine tuo et reges in splendore ortus Tui. Leva in circuitu oculos Tuos et vide : omnes isti congregati sunt, venerunt tibi : filii tui de longe venient, et filiae Tuae de latere surgent. Tunc videbis et afflues, mirabitur et dilatabitur cor tuum, quando conversa fuerit ad te multitudo maris, fortitudo gentium venerit Tibi.“ (Is. 60, 3—5.) In hacce populorum migratione fideles detruncatae patriae nostrae partem ceperunt non tantum numero incolarum regni congruentem, sed in proportione ad alias numerosiores nationes catholicas multo excedentem. Ipse Beatissimus Pater excipiendo septimam et ultimam peregrinationem hun- garicam publice laudibus efferre dignabatur zelum, fervorem et fidelitatem catholicorum Hungarorum qui, non obstantibus multimodis quibus premuntur malis, in tanta copia et repetitis vicibus comparuerunt ante Communem omnium Patrem, ut gratiarum anni sancti participes fierent redderentque testimonium avitae fidei a S. Stephano haeredi- tate acceptae. Haecce gentis nostrae cum nationibus totius mundi aemulatio manifestum signum est intimae illius religiositatis, qua animus ejus repletur, quam gravissimae re- centiorum annorum calamitates, destructio millenáris regni, subsecutae revolutiones, tristis sors regiae familiae et quae quotidie adhuc supportamus, mala et iniqua eradicare haud poterant. Speramus autem fore, ut illi, quibus datum fuerat partem capere in peregrinationibus sacris, in Urbe sancta spiritua- liter recreati et renati hic in patria apostoli et propugnatores sint futuri aeternarum illarum veritatum, in quibus roborati ex Urbe sacra redierunt. Gratias agamus igitur Beatissimo Patri, qui aperiendo thesauros S. Matris ecclesiae paternis verbis invitavit nos ad hauriendas aquas de fontibus Salvatoris, qui nullum faciendo discrimen inter nationes et linguas, inter sociales peregrinandum conditiones, inter senes et juvenes, inter pauperes et divites, omnes aequali amplectebatur caritate prout filios ejusdem familiae magnae in domo paterna. Omnes mirabamur Augustissimum Pontificem, qui in provecta jam aetate de die in dies fatigabatur habendo allocutiones paternum amorem spirantes singularique sapientia resplendentes. Exemplum profecto magnificum dederat nobis omnibus, quomodo et nos oporteat laborare pro Ecclesia sancta Dei et animarum salute, quomodo non liceat conqueri de laboribus etiam adauctis, si agatur de fideli incumbentium nobis obligationum implemento deque salute animarum procuranda. Ceterum omnibus Vobis commen1
