Circulares literae dioecesanae anno 1905 ad clerum archidioecesis strigoniensis a Claudio Francisco Cardinale Vaszary principe primate regni Hungariae et archiepiscopo dimissae

XXII.

198 vinculo consanguinitatis, tam ex parte patris, quam ex parte matris. 5. Numerus impedimentorum e. gr. si adsit duplex aut multiplex consangui­nitas vel affinitas, vel si praeter cogna­tionem adsit etiam affinitas, aut aliud quodcumque impedimentum sive dirimens, sive impediens. 6. Variae circumstantiae, scilicet an matrimonium sit contrahendum, vel con­tractum ; si iam contractum, aperiri de­bet, an bona fide, saltem ex parte unius, vel cum scientia impedimenti; idem an praemissis denuntiationibus, et iuxta for­mam Tridentini; vel an spe facilius dis­pensationem obtinendi; demum an sit consummatum, si mala fide, saltem unius partis, seu cum scientia impedimenti. 7. Copula incestuosa habita inter sponsos ante dispensationis executionem, sive ante, sive post eius impetrationem, sive intentione facilius dispensationem ob­tinendi, sive etiam seclusa tali intentione, et sive copula publice nota sit, sive etiam occulta. Si haec reticeantur, subreptitias esse et nullibi ac nullo modo valere dispensationes super quibuscunque gradi­bus prohibitis consanguinitatis, affinitatis, cognationis spiritualis, et legalis, nec non et publicae honestatis declaravit S. Con­gregatio S. Officii fer. IV. 1 Augusti 1866. In petenda vero dispensatione super impedimento affinitatis primi vel secundi gradus lineae collateralis, si impedimen­tum nedum ex matrimonio consummato cum defuncto coniuge Oratoris vel Ora­tricis, sed etiam ex copula antematrimo- niali seu fornicaria cum eodem defuncto ante initum cum ipso matrimonium pa­trata oriatur, necesse non est, ut mentio fiat huiusmodi illicitae copulae, quemad­modum patet ex responso S. Poeniten­tiariae diei 20 Martii 1942, probante s. m. dreg. XVI ad Episcopum Namurcen- sem, quod generale esse, idem Tribunal literis diei 10 decembris 1874 edixit. Haec prae oculis habere debent non modo qui ad S. Sedem pro obtinenda aliqua matrimoniah dispensatione recur­runt, sed etiam qui ex pontificia delega­tione dispensare per se ipsi valent, ut facultatibus, quibus pollent, rite, ut par est, utantur. Datum ex Aedibus S. C. de Prop. Fide die 9 Maii 1877. Notandum tamen Decretum S. Congr. Officii feria IV. die 1. Augusti 1866. emanatum, cui ultima citatae instructionis pars (p. 7.) innititur, per litteras, quae Romae ex Cancellaria Sacri Officii S. Inquisitionis ad Antistites die 25 Junii 1885 dimissae sunt, extra vigorem posi­tum esse, uti litteris circul. anni 1885. XVII. pag. 119. Nr. 4702. publicatum fuit. Omnes igitur parochiarum rectores praesentibus monemus eisque praescri­bimus, ut in exarandis libellis suppbcibus normas Instructionis superius allatae ad amussi um observent. Praesertim vero mandamus haec: 1. In recursu exprimatur nomen, co­gnomen, aetas et religio Oratorum. 2. Significetur, cuius conditionis sint Oratores: coelibes viduaene? 3. Exponatur, ubinam Oratores do­micilium habeant, cujus parochiae fide­les sint, num forte ad aliam Dioecesim pertineant? Dubia, quae forte de domi­cilio eorum subversantur, proferantur. No­tum est, eam esse apud nos consuetudi­nem, ut dispensationes ab illo Ordinariatu petantur, cujus jurisdictioni Oratrix sub­jacet.

Next

/
Thumbnails
Contents