Circulares literae dioecesanae anno 1905 ad clerum archidioecesis strigoniensis a Claudio Francisco Cardinale Vaszary principe primate regni Hungariae et archiepiscopo dimissae

XXII.

19G nubere possit, non invenit. Haec vero causa haud suffragatur viduae, quae ad alias nuptias convolare cupiat. 3. Deficientia aut incompetentia dotis, si nempe foemina non habeat actu tantam dotem, ut extraneo aequalis con­ditionis, qui neque consanguineus neque affinis sit, nubere possit in proprio loco, in quo commoratur. Quae causa magis urget, si mulier penitus indotata existat, et consanguineus vel affinis eam in uxo­rem ducere, aut etiam convenienter ex integro dotare paratus sit. 4. Lites super successione bonorum iam exortae, vel earundem grave aut imminens periculum. Si mulier gravem litem super successione bonorum magni momenti substineat neque adest alius, qui litem huiusmodi in se suscipiat, propriis­que expensis prosequatur, praeter illum qui ipsam in uxorem ducere cupit, dis­pensatio concedi solet; interest enim Reipublicae, ut lites extinguantur. Huic proxime accedit alia causa, scilicet: Dos litibus involuta, cum nimirum mulier alio est destituta viro, cuius ope bona sua recuperare valeat. Verum huiusmodi causa nonnisi pro remotioribus gradibus sufficit. 5. Paupertas viduae, quae numerosa prole sit onerata, et vir eam alere polli­ceatur. Sed quandoque remedio dispen­sationis succurritur viduae ea tantum de causa, quod iunior sit, atque in periculo incontinentiae versetur. 6. Bonum pacis, quo nomine veniunt nedum foedera inter regna, et Principes, sed etiam extinctio gravium inimicitiarum, rixarum, et odiorum civilium. Haec causa adducitur vel ad extinguendas graves inimicitias, quae inter contrahentium con­sanguineos et affines ortae sint, quaeque matrimonii celebratione omnino compo­) nerentur; vel quando inter contrahentium consanguineos et affines inimicitiae graves viguerint, et, licet pax inter ipsos inita iam sit, celebratio tamen matrimonii ad ipsius pacis confirmationem maxime con­duceret. 7. Nimia, suspecta, periculosa fami­liaritas, nec non cohabitatio sub eodem tecto, quae facile impediri non possit. 8. Copula cum consanguinea vel affine vel alia persona impedimento labo­rante praehabita, et Praegnantia, ideoque legitimatio prolis, ut nempe consulatur bono prolis ipsius et honori mulieris, quae secus innupta maneret. Haec profecto j una est ex urgentioribus causis, ob quam etiam plebeis dari solet dispensatio, dum­modo copula patrata non fuerit sub spe facilioris dispensationis: quae circumstantia in supplicatione foret exprimenda. 9. Infamia mulieris, ex suspicione } orta, quod illa suo consanguineo aut affini nimis familiaris, cognita sit ab eodem, licet suspicio sit falsa, cum nempe nisi matrimonium contrahatur, mulier graviter diffamata, vel innupta remaneret, vel Í disparis conditionis viro nubere deberet, . aut gravia damna orirentur. 10. Revalidatio matrimonii, quod bona fide et publice, servata Tridentini forma, contractum est: quia eius disso­lutio vix fieri potest sine publico scandalo, et gravi damno, praesertim foeminae, c. 7 de consanguin. At si mala fide sponsi nuptias inierunt, gratiam dispensationis mi­nime merentur, sic disponente Cone. Trid. Sess. XXIV, cap. V. de Reform, matrim. 11. Periculum matrimonii mixti, vel coram acatholico ministro celebrandi. Quando periculum adest, quod volentes matrimonium in aliquo etiam ex maiori­bus gradibus contrahere, ex denegatione

Next

/
Thumbnails
Contents