Circulares literae dioecesanae anno 1905 ad clerum archidioecesis strigoniensis a Claudio Francisco Cardinale Vaszary principe primate regni Hungariae et archiepiscopo dimissae

XII.

103

scholaria pertractandi. Graviora scholaria negotia vero Nobis reservamus.

20. In ordine porro ad forum contensiosum omnes causas matrimoniales aliasque controversias tam in districtu Strigoniensi enatas, quae a suffraganeis spiritualibus foris via appellationis ad Metropolitanam S. Sedem deducuntur, atque de jure communi vel patriae ad forum ecclesiasticum pertinent in Consistorio cognoscendi, inquirendi ac decidendi.

Salva nihilominus ad Nos, tamquam ad Legatum Natum et Hungáriáé Primatem appellatione.

Item sententias in Consistorio latas execution! dandi: verbo omnia ad justitiam administrandam legalia media adhibendi.

Volumus autem, ut Illustritatem Vestram qua Vicarium Nostrum et Causarum Auditorem Generalem omnes jurisdictioni Nostrae subjecti recognoscant, respiciunt, debitamque Eidem — prout oportet — praestent obedientiam.

Precamur item, ut quae in munere suo novo praesusceperit ac fecerit, cedant in honorem Dei incrementumque ecclesiae suae Sanctae.

Habito respectu multorum cum officio Vicarii Generalis conjunctorum laborum, Illustritatem Vestram a munere Prodirectoris studii theologici Strigonien- sis relevamus, intimasque pro habitis fati- giis rependimus grates.

In majus horum omnium robur praesentes propria subscriptione sigilloque nostro munitas exarari jussimus litteras.

Datum in Balatonfüred, die 28. Maii 1905.

Claudius m. p.

Card., Prineeps-Primas Regni,

Archi-Eppus Strigon.

Ad ben. mandatum: Dr. Julius Walter m. p.

Caneellariae Director.

Moerore affectus et dolore correptus, lugubrem annuntio mortem Illustrissimi ac Reverendissimi Domini Josephi Boltizár, Cons. Episcopi Milasensis, Vicarii mei generalis, qui post brevem infirmitatem patientissime toleratam, sacramentis moribundorum, pie ac devote susceptis, confortatus, die 16. Maii hora media decima vespere, annos natus octoginta quattuor, e quibus sexaginta servitio Altaris consecraverat, animam immortalem Redemptori reddidit.

Ne autem nec obitus tam illustris viri salutari careat incitamento sanctimoniae, perlustrare iuvat praeclaras eiusdem virtutes, quibus ornatus conspicitur. Siquidem enituit in eo singularis morum integritas, vitae sacerdotalis gravitas, affabilitas, benignitas, modestia, laboris amor, spiritus ecclesiasticus, hospitalitas.

Sacerdos vix factus, in difficillimis temporum adiunctis variis officii Archi- dioecesani muneribus laudabiliter fungebatur. Mox in curam animarum vocatus, per quattuor fere lustra indefesso labore officiis boni pastoris rite adimplendis sedulo incumbebat. Demum in socium regiminis i ecclesiastici ascitus et pontificali dignitate auctus, pro parte virili curam agebat, ut se probaret servum fidelem et prudentem, quem constituisset dominus super familiam suam.

Quamvis aura nunquam ferebatur, tum subditorum amorem et adhaesionem, tum superiorum aestimationem ac fiduciam sibi conciliavit eo semper anxie intentus, ut et horum mandatis obediret et illorum omnimodis indigentiis succureret.

Nec mors otiosum eum invenit, quam ut fortis Christi athleta in medio certamine accubuit.

Luceat nobis exemplum excellentium

Nr. 2000.

Obitus Ulmi ac Rmi Dui Josephi Boltizár, Eppi, Vicarii gen.

i ■

1

i

1

L

1

1

i

L

L

L