Circulares literae dioecesanae anno 1904 ad clerum archidioecesis strigoniensis a Claudio Francisco Cardinale Vaszary principe primate regni Hungariae et archiepiscopo dimissae

VIII.

tam repugnantem, tarn oppositam graeco- re vehementer angebatur, uec ullo poterat nun et romanorum florentissimae humani- pacto quiescere. Tunc cerneres admonere, tati, nulla esset animorum praeparatio, corrigere, canonicas poenas minitari violato- Nihilominus id genus prudentiam Apostoli ribus, has interdum ipsémét irrogare, indig- a se alienam duxerunt, quibus divina erant nos, nulla iuteriecta mora, nulla rerum ho- comperta decreta: Placuit Deo per stul- minumve habita ratione, ab officio identidem titiam praedicationis salvos facere cre- prohibere.

dentes.1 Ea stultitia, quemadmodum semper. Multa praeterea monebat, quae his versic adhuc iis... qui salvi fiunt, id est bis in scriptis eius frequenter expressa le- nobis, Dei virtus est.2 In scandalo crucis, guntur: Qua mente apud Deum interces- uti antea, sic in posterum arma suppetent sionis locum pro populo arripit, qui fa- omnium potentissima; ut olim, sic deinceps miliarem se eius gratiae esse per vitae nobis erit in eo signo victoria. meritum nescit?1-—Si ergo in eius opere

Haec tamen arma, Venerabiles Fratres, passiones vivunt, qua praesumptione vim exuent omnem nec erunt profutura quid- percussum mederi properat, qui in facie quam, si tractentur ab iis, qui interiorem vulnus portat?2 — Quinam poterunt in vitam cum Christo non agant, qui non sint Christi fidelibus exspectari fructus, si veri- vera firmaque pietate instituti, qui Dei glo- tatis praecones quod verbis praedicant, riae eiusque regni amplificandi studio non moribus impugnant?3 Profecto diluere flagrent. Quae omnia Gregorius adeo esse aliena delicta non valet is, quem propria necessaria putabat, ut maximam curam im- devastant1

penderet in episcopos et sacerdotes creandos, Veri sacerdotis exemplar huiusmodi

qui divini honoris hominumque verae salu- censet, atque ita describit: Qui cunctis cactis magno desiderio tenerentur. Idque sibi nis passionibus moriens iam spiritualiter proposuit in libro, qui Regula pastoralis vivit; qui prospera mundi postposuit; inscribitur, ubi ad cleri salubrem institutio- qui nulla adversa pertimescit, qui sola nem et ad sacrorum antistitum regimen interna desiderat;... qui ad aliena cu- normae traduntur, non iis modo temporibus pienda non ducitur, sed propria largitur; sed etiam nostris aptissimae. Idem, prout qui per pietatis viscera citius ad ignos- eius enarrator vitae describit, velut Argus cendum flectitur, sed nunquam plus quam quidam luminosissimus per totius mundi deceat ignoscens, ab arce rectitudinis latitudinem suae pastoralis sollicitudinis inclinatur; qui nulla illicita perpetrat, oculos3 circumferebat, ut si quid in clero sed perpetrata ab aliis ut propria deplo- vitii aut negligentiae deprehenderet, in id rat; qui ex affectu cordis alienae infirmi- statiin animadverteret. Quin etiam vel ipsa tati compatitur; sicque in bonis proximi periculi cogitatio, ne forte illuvies et cor- sicut in suis provectibus laetatur; qui ruptelae in mores clericorum irreperent, tre- ita se imitabilem caeteris in cunctis quae pido metu eum afficiebat. Si quid vero contra agit insinuat, ut inter eos non habeat ecclesiae disciplinam actum comperisset, ea

1 Reg. Past. I. 10.

2 Reg. Past. I. 9. a Ibid. I. 2.

* Ibid. I. 11.

— 1 o —

1 Ibid., I. 21.

2 Ibid., I. 18.

3 Ioann. Diac. lib. II. c. 55.

12