Circulares literae dioecesanae anno 1904 ad clerum archidioecesis strigoniensis a Claudio Francisco Cardinale Vaszary principe primate regni Hungariae et archiepiscopo dimissae

XXI.

229

sima Ecclesiae improbe violata, ac dignitas praesertim Apostolicae Sedis alieno notata crimine, prorsus a Nobis expostulationem iniuriarum publicam requirebant. Idque praestitimus, nullo cum acerbitatis sensu adversus quemquam, paterna certe cum voluntate erga gentem Gallicam; in qua quidem diligenda Nos, quod ceteroquin non potest esse dubium, Decessorum Nostrorum nulli concedimus.

Enimvero sperandum non est, fore ut institutarum contra Ecclesiam rerum cursus consistat. Quaedam his ipsis diebus eventa certissimum fecere indicium, eos qui ad gubernacula sedent Reipublicae, sic esse in rem catholicam animatos, ut ultima sint brevi metuenda. — Omnino, dum Sedis Apostolicae documenta non obscure loquuntur, professionem Christianae sapientiae amice posse cum Reipublicae forma consistere, ii contra affirmare velle videntur, Rempublicam, quali nunc utitur Gallia, eiusmodi esse naturae, ut nullum habere possit cum christiana religione commercium; id quod dupliciter Gallos calumniose petit, ut catholicos nimirum et cives. — At eveniant licet quantumvis aspera, nequaquam Nos aut imparatos offendent aut pavidos, quos Christi Domini illa vox et hortatio confirmat: „Sime persecuti sunt, et vos persequentur.“1 „In mundo pressuram habebitis; sed conhdite, ego vici mundum.“2 Interea tamen Nobiscum vos, Venerabiles Fratres, humilium instantia precum a Deo contendite, ut qui potest unus deducere, unde velit, et quo velit impellere hominum voluntates, auspice Virgine Immaculata, pacem tranquillitatemque Ecclesiae suae benignus maturet.

Sed iam ad laetiora convertamus ani1 Joann. 16, 20. — 2 Ibid. 12, 33.

mos. — Primum de duobus Reatis coeli- tibus ad Sanctorum honores evehendis vestram, Venerabiles Fratres, gratum est sciscitari sententiam. Nimium quantum, hac misera tempestate, Sanctorum suffragiis opus est! Nimium quantum exemplo magnarum virtutum! Spes igitur est, ut duorum Beatorum nova in Sanctorum numerum cooptatio multum in utramque partem sit valitura. — Beati qui sint, iam nostis, Venerabiles Fratres: Alexander Sauli e Clericis Regularibus a Sancto Paulo, Episcopus primum Aleriae, dein Ticini, et Gerardus Maiella accensus e familia Alfonsiana, alter a Benedicto XIV., alter a Leone XIII. inter coelites Beatos adscriptus. Horum Canoni- zationis causam cognosci Nos ac rite tractari iussimus. Quod autem nunc fieri oportet, de eorum vita, moribus, rebus gestis, prodigiis ad Nos, audientibus vobis, referri hoc ipso in loco, pro more, volumus.

Sequitur relatio Eminentissimi Procuratoris. — Relatione peracta, SSmus Dominus Noster prosequitur:

Quae modo sunt a vobis audita, testantur abunde singularem fuisse in B. Gerardo Maiella integritatem morum, amplissiinamque omnigenae virtutis laudem. Prodigia vero accessisse a Deo, omnino constat. Placetne vobis ut ad eius Canonizationem solemni ritu Ecclesiae deveniamus?

Sententiis prolatis, SSmus Dominus Noster concludit:

Vestras, Venerabiles Fratres, de proposito negotio sententias cognovisse placet.

Nunc vero, priusquam Episcoporum ordinem suppleamus, libet ad Armenos curas Nostras convertere. Cum enim in patriar- chatu Ciliciensi Armeniorum successor dandus esset venerabili fratri Paulo Petro XI. Em- manuelian, qui in pace Christi decesserat die XVIII. Aprilis labentis anni, eius rei causa Constantinopolim Episcoporum Armenio ritu, ad legum praescripta, Synodus