Circulares litterae dioecesanae anno 1895. ad clerum archidioecesis strigoniensis a Claudio Francisco Cardinale Vaszary principe primate regni Hungariae et archiepiscopo dimissae

XXI.

158

Nr. 6227.

Dubia nonnulla in congregationibus districtualibus super negotiis matrimonialibus mota, dilucidantur.

Congregati in coronis districtualibus sacri curiones communem in primis Sacrorum Hungáriáé Antistitum datam ad Yen. Clerum Instructionem laudabiliter ruminantes, nonnulla nexu huius mihi pro opportuna solutione substraverunt dubia, nimirum :

I. An parochi habeant facultatem dispensandi nupturientes a bannis in omni casu, ita ut non sit amplius necesse recurrere ad Ordinariatum ?

II. Utrum aliquando, exigentibus locorum circumstantiarumque adiunctis, recedi possit ah Instructione, mandante nimirum ut nupturientes eadem, qua civilem formalitatem peregerunt, die matrimonium coram facie Ecclesiae contrahant et celebrent ?

III. Quid facto opus, si nupturientes coram magistratu civili seu officiali status comparere atque formalitates a lege patria praescriptas peragere constanter recusent, asseverantes se matrimonio ecclesiastico contenturos nec formalitates civiles curaturos ?

IV. Si nupturientes, tempore vetito seu sacro, puta maiori hebdomada matrimonium coram Ecclesia celebrare cupiant, utrum praestet eos copulare aut potius assistentiam denegare ?

V. An partes, quarum una aut altera est infidelis seu Judaea, possint sperare et obtinere dispensationem ab impedimento disparitatis cultus ?

Quibus dubiis propositis ac perpensis, responsum est, prout sequitur:

Ad I. Negative, seu parochos tunc tantum uti posse facultate sibi tributa, quando tempus haud suppetat ut recursus ad Ordinariatum fiat.

Ad II. Affirmative ; quum parochus optime debeat nosse adiuncta locorum, ab eius proinde zelo et prudentia dependet, quid nam facto opus in casibus particularibus. Profecto secluso peccandi periculo per se nihil impedit, quominus sponsi non eodem, quo actum a lege requisitum peregerunt die, sed alio magis opportuno sacramentum matrimonii coram parocho proprio celebrent. Nihilominus non tam facile ab Instructione recedendum, quia eius in hoc puncto dispositio, mens est Sacrae Sedis Apostolicae Prudenter itaque et caute procedendum.

Ad III. respondemus cum S. Congregatione negotior, eccl. extraord., quae ab Eppis Argentínáé reipublicae requisita, sequens protulit (20 Febr. 1889.) oraculum: punct. 5. „Quamvis verum fidelium matrimonium tum solum contrahatur, quum vir et mulier impedimentorum expertes mutuum patefaciant consensum coram Parocho et testibus iuxta s. concilii Trid. formam, atque ita contractum matrimonium omne robur et firmitatem obtineat, quin opus sit ut a civili potestate ratum habeatur aut confirmetur ; attamen ad vexationes poenasque vitandas et ob prolis bonum, quae alioquin a laica potestate ut legitima nequaquam haberetur, tum etiam ad polygamiae periculum avertendum“, insistendum est, ut magistratui civili seu officiali se sistant.

Ad IV. Affirmative a primam partem, negative ad secundam. Siquidem Rituale Romanum (Tit. VII. Cap. 1. n. 18.) cui apprime convenit Strigoniense nostrum, haec habet : „Postremo meminerint Parochi, a Dom. I. Adv. usque ad diem Epiphaniae, et a fer. IV. Cin. usque ad octavam Paschae inclusive, solennitates