Circulares litterae dioecesanae anno 1894. ad clerum archidioecesis strigoniensis a Claudio Francisco Cardinale Vaszary principe primate regni Hungariae et archiepiscopo dimissae

I.

2

atque imbecillitatis sustentator"; nisi qui „contulit dignitatem, tribuat virtutem,“ sub oneris, quo premimur, magnitudine concidimus.

Verum, ut verum fateamur V. V. F. F. ac F. F.! ubi abundat tribulatio, non deest consolatio; qui proprii muneris inclinamur onere et pondere, ad spem et fiduciam erigimur e Vobis.

Habemus quippe non solum alleviatores in Vobis oneris, sed et strenuos et fatigari nescios Cooperatores, qui cum inflammati divini amoris igne pro Dei et Ecclesiae causa diu noctuve excubias agitis, Nostrorum laborum partes perficitis studiaque Nostra additis Vestris, mirifice juvatis. Nuper V. V. F. F. insignia huiusmodi veritatis percepimus documenta, cum magnum primumque in Nostris oris Catholicorum Congressum in Capite Regni celebrassemus. In celeberrimo isto Conventu non solum viva Fidelium omnis status et conditionis fides, integraque Religionis sanctae dilectio; non solum intrepida eorum cum Ecclesia Christi cohaesio et unio ; non solum fortis et nobilis Catholica eorum persuasio et Evangelii, quod erubescere horrent, professio, delectavit omnium bonorum, Nostrum tamen prae ceteris animos: sed et Vestrum zelum, apostolicum spiritum, quibus vocationis officiis operam navatis, fideles Vestrae concreditos curae Domini vias edocetis; quibus ignem in eorum cordibus alitis et confovetis Catholici spiritus; quibus Jesu Christi, Matris Ecclesiae, Regis Apostoliéi, Patriaeve eis instillatis, ingeritis amorem : haec omnia V. V. F. F. ac F. F. ipsis Nostris micantibus oculis conspeximus et manibus plaudentibus veluti contrectavimus.

Vera Catholicae unionis, consensionisve revelatio ibidem facta est... Congressus digna virescentis catholici vigoris, vigentis christani roboris, tenacis erga Ecclesiam fidelitatis; mentium cordiumve avitae Religioni firmiter adhaerescentium; perfectae animorum unitatis, concordiae inter Pastores et Fideles mirae mira fuit’ manifestatio. Cum Apostolo dico : Spectaculum facti sumus Deo et hominibus, quo omnes, quorum interest intelligere poterant, sibique persuadere debebant: nos Catholicos esse, in Regno Sancti Stephani Catholice vivere et mori velle. Etsi igitur ob officii Nobis impositi onus „nullam requiem habeat caro Nostra; sed omnem tribulationem passi simus, foris pugnae, intus timores": „qui consolatur humiles, consolatus est Nos Deus in adventu“ Vestro, non solum autem in adventu Vestro, sed etiam in consolatione, qua consolatus est in Fidelibus, referentibus Vestrum desiderium, Vestram aemulationem, Vestrum zelum, Vestrum apostolicum spiritum pro sancta, quae agitur, re Ecclesiae et Patriae. Inde „mihi multa fiducia est apud Vos, multa mihi gloriatio pro Vobis; repletus sum consolatione, superabundo gaudio in omni tribulatione.“ J)

Pergite V. V. F. F. hunc Vestrum laborem continuare ; studium Vestrum intendere; Fideles Vestrae concreditos curae, omni sollicitudine de bono et meliore instruere, privatim et publice in coeptis corroborare, scholis sedulo naviterve operam dare; et „consilium in hoc do, hoc enim Vobis utile est, qui non solum facere, sed et velle coepistis, nunc vero et facto perficite 2)" : coetus et uniones Catholicorum constituite, sodalitates et confraternitates stabilite; omnes omni, quo potestis, justo modo ad actuosam solertiam excitate, qua conventus Catholici quo citius, quo frequen- tuis, hic-ibi exsurgant, malisque ab Ecclesia et Patria propulsandis humeros admoveant.

‘) II. ad Cor. VII. 4, 7. — 2) II. Cor. VIII. 10.