Circulares litterae dioecesanae anno 1889. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae
IV.
37 missionis stationum instituta sic in bonum Afrorum nigrorum cedere, prout cedit Laud exigua pars collatarum in aere symbolarum. Redemptio captivorum e manibus infidelium barbarorum in Ecclesia semper habita est actio insignis charitatis, et ideo commendata. Messiae munus fuisse etiam praedicare captivorum redemptionem, didicit Ecclesia ex Evangelio.1 Servitutis obnoxiae in Africa abolitio et suppressio quid est, nisi redemptio captivorum, quorum legio innumerabilis est, quum Mohamedani barbari totum illum populum, tamquam bruta animantia essent, et non homines ad I)ei imaginem creati, ad crudelissimam, durissimamque servitutem destinaverint et condemnaverint. Dei nos tuentis clementia nunquam experti sumus adeo gravem aerumnam; nec nobis datur illam in servis Africanis e longinquo spectare, nihilominus eam facile fingere mente possumus. Nimirum, quod populus paganus quidem, sed secus insons et liber raptus subito casu e patrio solo, e sinu suorum cum genitoribus, liberis et cognatis omnibus, in idem infortunium, eandem horribilem sortem se translatum, sicut pecus abactum videat in terras ignotas, barbarie suas, quas incoluit, adhuc superantes, et pascatur ibi pane doloris et blasphemorum verberum cruciatu, innumerabilium porro laborum pondere prematur, et omni spe destituatur, ex eo calamitatum pelago nonnisi morte emergendi: quae cogitando, qui non ad misericordiam commoveatur Christianus, carere dicendus est omni sensu Christiano, quin et humano. Quare iu- stum est, ut Fidelium charitas, suam reputans alienam miseriam, saltem eleemosynam praebeat in Missiones, et per Missionaries etiam in lytrum convertendam in eorum redemptionem, qui sub iugo gemunt servitutis tanto magis, quod exploratissimum sit, Afros nigros, si Christiani fiant, culturae omnis capaces esse, ac subin in optimos Catholicos excrescere. Cuius novum documentum opportune ad manus meas devenit in pagellis publicis Americanis, quae in Cincinnatensi civitate 9-a curr. publicatae sunt, quorum titulus est „Wahrheits-Freund.“ Legitur ibi, et describitur primus nationalis conventus Catholicorum nigrorum, qui posteri sunt e Nigritia Africana in Am eri cam vi translatorum servorum, sed qui abolita in America ante viginti annos plene servitute in libertatem asserti, iuraque civium consecuti sunt. Nigri hi, sed iam liberi et catholici cives die prima labentis mensis et anni in civitate Washington, quae sedes est reipublieae praesidis et supremorum magistratuum, celebraverunt dictum suum nationalem conventum. E conventu homagiales litteras direxerunt ad Summum Pontificem, petieruntque Apostolicam Benedictionem. Salutaverunt etiam deputationaliter Reipublieae praesidem, a quo benevole suscepti sunt. In conventu pertractaverunt diversa obiecta: velut de educatione, et altiori etiam institutione prolium, de addiscendis et exercendis opificiis, deque cura scholis deinceps quoque impendenda. Relatum in conventu fuit, quod catholici nigri iam 20 pa- rochiales Ecclesias, totidemque parochiales scholas aedificaverint, non parochiales autem 65, et orphanotrophia 8 erexerint, quod in scholis 5000 proles nigrae instituantur, in orphanotrophiis autem 300 orphani alantur; denique quod 150 Nigrita- rum filiae religiosam in claustris professionem elicuerint. Quis iam dicere ausit, Nigritas, institutionis, culturae, et civilisationis incapaces esse, imprimis si fiant ' Lue 4, 19.
