Circulares litterae dioecesanae anno 1885 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae
VI.
44 Regulae generales quoad Musicen sacram ut aiunt, figuratam vel voce vel musicis instrumentis concinnatam, sive permissam sive prohibitam in Ecclesia. Art. 1. Musice vocalis figurata, quam permittit Ecclesia, ea solummodo est, cuius graves piique cantus Domum Domini decent laudesque divinas; et dum verborum prosequuntur sensum, Fidelibus ad pietatem Religionemque magis excitandis inserviunt. Iluiusmodi conceptu informetur oportet quaevis Musices figuratae productio, tum vero etiam cum vel Organo vel aliis musicis instrumentis consociatur. Art. 2. Musice, quam figuratam dicunt, quamque idem Organum ztveupa-exov eoncomitatur, huius indoli colligatae, harmonicae gravique respondeat. Quae ceteris musicis instrumentis conficitur, cantum decore sustineat, nec illum fragoribus opprimat; interludia vero organica seu owptovtxa, et quidem originaria, sacrae Liturgiáé gravitati sint conformia. Art. 3. Cum Ecclesiae nostrae lingua propria latina sit, hac una in compositione musica-sacra figurata utendum est, ipsique Textuli pe/.wocxok canendi, verbis vel ex sacrae Scripturae libris, vel ex divini Officii Breviario, vel ex Missali romano, vel ex Hymnis s. Thomae Aquinatis, aliusve s. Doctoris, vel denique ex ceteris Hymnis precibusve, quas Ecclesia sive adhibet sive adprobat, excerptis conficiantur. Art. 4. Musice vocalis melodis instrumentis confecta, quam Ecclesia reprobat, ea est, quae sive ratione typi originarii, sive formae quam induit, apta est auditorum animis in ea, quae Domus orationis est, distrahendis. §• IISpeciales inhibitiones quoad Musicen vocalem in Templo. Art. 5. Omnino interdicitur in Templo Sancto quaevis Musice vocalis theatrorum concentibus profanisve confecta, aut modis concinnata nimis levibus mollibusque; cuiusmodi sunt „Gabalette-Cavallette“ ut aiunt: item melodiae monodicae plus aequo theatrorum more exaggeratae: permittuntur tamen sive singulares, sive inter duas, sive inter tres, sive etiam inter plures voces musici concentus, si quidem melodiae sacrae indolem retineant, atque cum reliqua compositione apte sint colligati. Art. 6. Quaelibet Musice interdicitur in qua sacra verba, etsi paucula, vel omissa, vel temere transposita, vel intercisa, vel nimis repetita, vel obscuro modo prolata. Art. 7. Versiculos sacros in Evvahr/j Kápts: in Hymno angelico, in Symbolo etc. ceterisque s. Liturgiáé precibus, in frusta nimis inter se dissita, ut dictionis unitas periclitetur, dividere nefas esto: ita etiam incompte properare cantum quarundam partium sacrae Liturgiáé; cuiusmodi sunt Introitus, sequentia (quam dicunt), zptaaytov, versiculus „Benedictus“ vel „Agnus Dei“ in Missa; Psalmi, Antiphonae, Hymnus, Canticum „Magnificat“ in Vesperis; aut eadem, quod peius est, omittere. Omissio vero Gradualis, Tractus, Offertorii, et versiculi, quem Communionem appellant, in §. I-
