Circulares litterae dioecesanae anno 1881 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae
II.
7 II. Hiberniam Sanctorum olim insulam vocitatam inde a saec. XVI. Martyrum patriam haud pauci scriptores appellant. Nec immerito. Celeberrimus namque populi sui heros et eloquentissimus jurium eiusdem vindex, Daniel O’Connel in suo, quod Magnae Britan- niae Reginae a. 1843. exhibuit, memoriali scribere veritus non est, nullum unquam exstitisse populum, quocum sic crudeliter actum fuisset, prout cum catholicis in Hibernia actum est ab iis, qui illic imperitabant. Sane, qui caedes, violentasque in Indiam deportationes e populo illo evaserunt, ii bonis omnibus privabantur, omnibusque absolute juribus tam civis, quam etiam hominis exuebantur ita, ut superiore adhuc saeculo judiciarium in Hibernia tribunal declarare potuerit, Catholicorum in Hibernia existentiam a legibus ignorari, qui 3Í nihilominus existant, ideo dumtaxat existere queunt, quod gubernium existentiam ipsorum dissimulet. Longum foret recensere iniquissimas et supra caput hominis furiosissimas leges, quae non tam ad gubernandum, quam potius ad vexandum, non tam ad defendendum, quam potius ad furorem et seditiones concitandum populum rogabantur. Sors Catholicorum Hibernorum, qui maximam populi partem effecerunt, efficiuntque, durior, quam servorum in antiquo Romano Imperio, illo primum tempore aliquantum alleviari coepit, quo septemtrionalis Americae incolae jugum Anglorum excusserunt, quove e revolutione Gallicana majora Britannis impenderunt pericula. Magnae molis res erat, iniquiorum saltem legum abrogationem obtinere. Per emancipationis a. 1829. latam legem Catholici hiberni desierunt quidem helotes esse in patria sua, sed nondum omnia remota sunt onera, quibus velut retroactorum saeculorum reliquiis iidem graviter premuntur, et a quibus immunes reddi optant," atque ut liberentur, fortius etiam urgent. Operae pretium esse duxi, haec praemittere subnexo rescripto, quod Sanctissimus Dominus Noster ad Archi Episco* pum Dublinensem direxit. VENERABILI FRATRI EDUARDO MAC CABE, ARCHIEPISCOPO DUBLINENSI LEO PP. XIII. Nr. 677. Rescriptam Summi Ponti ti cis ad Ar> chi-Eppum Dublinensem. Ven. Frater, Salutem et Apostolicam Benedictionem. Epistolam tuam, quam Nobis cum Romae esses coram exhibuisti, ad Clerum populumque Dublinensis Dioeceseos proxime datam libenter perlegimus. In ea quippe agnovimus prudentiam et aequitatem animi tui: propterea quod, commota nunc Hibernia partim rerum desiderio meliorum, partim incertorum eventuum metu, ipse consilia praebes tempori admodum opportuna. Nos quidem sollicitat, atque angit misera conditio, in qua catholici homines ex Hibernia versantur; multumque eorum virtuti tribuimus, quam res adversae vehementer
