Circulares litterae dioecesanae anno 1879. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae

XIII.

74

abundanter habebitis.“ Utinam quae in Parentis honorem acturi sumus, in spiritale filiorum bonum flectat! Utinam Ordinis nostri arbor, temporum quassata injuria, quae alios vidit casus, alios excepit ventos, succisa iterum virescat! et Benedicti exemplis intus aucta, ad novos virtutis flores fructusque gignendos, Ecclesiae et reipublicae bono, quasi vernali juventa iterum incalescat!

Datum Cassini mense Aprilis MDCCCLXXVII.

Humillimus in Christo Frater D. NICOLAUS D’ ORGEMONT

Bajcs, die 25-a Julii, 1879.

Abbas Cassinensis.“

Nr. 3516.

Memoria Conradi Martin, Eppi Pa- derbornensis.

Cohiberi non possum, quin meminerim obitus Conradi Martin, Paderbornen- sium vere illustrissimi ac reverendissimi Episcopi, qui in alieua terra, procul a Clero populoque suo fideli die 16-a curr. saeculo defunctus est. Is, postquam Presbyter ordinatus annis vix non viginti successive catechetae, professoris et directoris in Gymnasiis, professorisque dein theologiae in Universitate Bonnensi munera gessisset, anno 1856. electione Capituli, per S. Sedem Apostolicam confirmata, ad Episcopatum re- gendamque Ecclesiam Paderbornensem evectus est. Quod, dum Sedem caperet, Clero fideliumque gregi promiserat, velle se exhibere bonum, fidelem, catholicum Episcopum, plena mensura praestitit ac adimplevit.

Amorem, quo erga suum Praesulem flagrabant Clerus et populus, odium dumtaxat superabant, quo in eumdem exarserunt Catholici nominis hostes, qui mox atque sic dicta culturae pugna, persecutio nempe Ecclesiae Catholicae in illa Germaniae parte saevire, suasque victimas deposcere coepit, hunc praesertim Antistitem ad ictum destinasse videbantur. Sequebatur longa vexationum, passionumque series, quas Conradus Episcopus subire debuit. Passus is est rapinam bonorum suorum, quae sub hasta ven debantur, quo fisco publico ob mulctas pecuniarias in Praesulem dictatas satisfieret; passus est jacturam libertatis ; cum enim Episcopatum erga provocationem civilis gubernii dimittere nollet, nec posset, carceribus mancipatus est in ergastulo, nequissimis quoque malefactoribus communi; passus est labefactationem valetudinis; quamvis enim medici declaraverint, detentionem captivi in carceribus valetudini, morbo affectae, noxiam ipsique refocillationem virium in thermis necessariam esse, nihilominus permanere ibi debuit, donec redderet novissimum quadrantem. Dimissus e carceris squalioribus ad sic dictum coactum domicilium figendum obstringebatur, tandemque in exilium relegabatur. Quis autem recensendo ac exprimendo est animi dolores, quos persensit, passusque est videndo, eradicari plantationes omnes, quas in sua Dioecesi fecit, pia nempe instituta, quae magnis impensis sacrificiis partim ipse erexit, partim ipso agente erecta sunt : convictum theologiae studiosorum, seminarium, lýceum, domos religiosorum, asceteria virginum Deo sacratarum, quae educatione et institutione prolium, cura infirmorum, orphanorum aliarumque miserabilium personarum occupabantur, quae omnia instituta persequentium furor evertit, culturae pugnae pruina decoxit. Cum excelluerit ingenio, amplissimaque eruditione, cumque fuerit laboris patientissimus, multos scripsit, typisque vulgavit libros, quorum complures ob praestantiam suam iterato praelo committi de-