Circulares litterae dioecesanae anno 1877 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae
V.
38 lis Sacerdotibus cuiusvis Ordinis, Congregationis, Societatis et Instituti, — — ut in posterum omnino dictam Rubricam servent ita, ut Missas privatas pro defunctis, seu de Requiem, in duplicibus nullatenus celebrare audeant vel praesumant. Quodsi ex Benefactorum praescripto Missae huiusmodi celebrandae incidant in festum duplex, tunc minime transferantur in aliam diem non impeditam, ne dilatio animabus suffragia exspectantibus detrimento sit, Bed dicantur de festo currenti cum applicatione Sacrificii, juxta mentem eorum Benefactorum, curentque Ecclesiarum Rectores, Sacristae, aliique, ad quos pertinet, ut huiusmodi Decretum inviolate servetur. . . In eos autem, qui contra facere ausi fuerint, vel praemissa adimplere neglexerint, locorum Ordinarii — pro modo culpae animadvertant. . . Et facta de praedictis SSmo relatione, Sanctitas Sua annuit, et cum applicatione Sacrificii satisfieri ac Benefactorum mentem impleri voluit.“ Festis duplicibus, quoad Missas privatas de Requiem in iis prohibitas, prorsus aequiparantur dies infra Octavas festorum sequentium : Nativitatis et Epiphaniae D. N. J. C., Paschatis, Pentecostes, et SSmi Corporis Christi, quorum festorum Octavae hac de causa privilegiatae sunt et dicuntur, quia sicut in festis duplicibus, ita etiam diebus infra Octavas horum festorum currentibus, nec Missas votivas privatas, nec Missas de Requiem privatas celebrare licet; licet autem sicut in festis duplicibus, sic quoque infra Octavas praedictorum festorum celebrare Missam votivam solemnem, seu ab Ordinario imperatam pro re publica et gravi, licet porro celebrare Missam de Requiem itidem solemnem, praesente tamen corpore. Ne autem Sacerdotes hanc regulam per S. Rituum Congregationis Decreta statutam ignorarent, ac illam per ignorantiam aut inadvertentiam violarent, adeamdem perappositam ante quodlibet Festum observationem, quae concernens S. Rit. Congregationis Decretum breviter in se complectitur, reflectuntur. Ut exemplum proferatur sub 5. Januarii haec in Directorio legitur observatio: „Hodie et per totam Octavam Epiphaniae nequeunt dici Missae votivae, nisi solemnes pro re gravi — nec de Requiem, nisi una solemnis praesente corpore, quae tamen cras prohibetur.“ Sensus huius Decreti adeo est planus et clarus, ut mirari subeat, quomodo ille ita detorqueri potuerit, ut existimaretur, Missam de Requiem etiam lectam tantum, esse solemnem, corpus autem defuncti, licet in domo jaceat, nihilominus praesens esse, quia nondum sepultum, terraeque mandatum fuit. Sic sensus Decreti explicabatur, et Decretum ipsum violabatur. Missam, quae legitur tantum, non esse solemnem, sed privatam, ipsum nomen indicat, quod ipsum S. Rituum Congregatio declaravit, ad propositum sibi eatenus Dubium respondendo *). Erat autem Dubium sequens: An dum legitur in Decretis S. Rit. Congregationis: Missa solemnis de Requiem, intelligi debeat Missa lecta Parochi, seu potius intelligi debeat Missa cantata? Et S. Congr. respondit „Negative ad primam partem, affirmative ad secundam“. Quid autem significet „praesente Corpore nempe defuncti“ explicuit Paulus Maria Quarti, doctissimus Rubricarum Missalis Romani Commentator') scribens: „ut possit cantari Missa defunctorum, quando festum est de praecepto (ergo etiam per Octavas privilegiatas), debet corpus defuncti esse praesens in Ecclesia ex Decreto citato S. Rit. Congr.“ Addit causam: „Ratio est, quia conceditur ea solemnitas in honorem fidelis defuncti ipso depositionis die, quando juxta leges Christianae pietatis exhiberi debent non solum subsidia in favorem *) 17. Janii 1843. — *) in opere: Rubricae Missalis Romani Comment, illustratae Roma« 1056,
