Circulares litterae dioecesanae anno 1877 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae
XV.
112 Consistoriali Conventu pro Sancti Episcopi canonizatione prolatis, non solum vitae ejus sanctimoniam, sed potissimum doctrinae excellentiam multis laudibus exornarent, dicentes nimirum Franciscum Salesmen sal vere Evangelicum ad saliendam terram et a Calviniana putredine purgandam editum; et solem mundi, qui in tenebris haeresum jacentes, veritatis splendore illuminavit, iliique oraculum accomodantes „qui docuerit sic homines, magnus vocabitur in Regno coelorum“. Quinimmo Summus ipse Pontifex s. m. Alexander VII. Franciscum Salesium praedicare non dubitavit, tamquam doctrina celebrem aetatique huic nostrae contra haereses medicamen, praesidiumque, ac Deo gratias agendas ait, „quod novum Ecclesiae intercessorem concesserit ad fidei catholicae incrementum, haereticorumque, et a via salutis errantium lumen et conversionem, quippe qui Sanctorum Patrum exempla imitans potissimum catholicae religionis sinceritati consuluit, qua mores informando, qua sectariorum dogmata evertendo, qua deceptas oves ad ovile reducendo“. Quae quidem idem Summus Pontifex de praestantissima Salesii doctrina in Consistoriali allocutione jam edixerat, mirifice confirmavit Monialibus Visitationis Anneciensibus scribens: „Salutaris lux, qua Divi Francisci Salesii praeclara virtus et sapientia Christianum Orbem, universum late perfudit Cujus Summi Antistitis sententiae Successor ejus Clemens IX. accedens in honorem Salesii antiphonam a Monialibus dicendam probavit: „Replevit Sanctum Franciscum Dominus Spiritu int eilig entiae, et ipse fluento, doctrinae ministravit populo Dei.u Hujusmodi autem SS. Pontificum judiciis adstipulatus etiam est Benedictus XIV., qui difficilium quaestionum solutiones et responsa Sancti Episcopi Gebennensis auctoritate saepe fulcivit ac sapientissimum nuncupavit in Sua Constitutione Pastoralis curae. Adimpletum igitur est in Sancto Francisco Salesio illud Ecclesiastici: „Collaudabunt multi sapientiam ejus, et usque in saeculum non delebitur, non recedet memox-ia ejus et nomen ejus requiretur a generatione in generationem, sapientiam ejus enarrabunt gentes et laudem ejus enuntiabit Ecclesia.“ Idcirco Vaticani Concilii Patres supplicibus enixisque votis Summum Pontificem Pium IX communiter rogarunt, ut Sanctum Franciscum Salesium Doctoris titulo decoraret. Quae deinceps vota et Eminentissimi Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinales pluresque ex toto Orbe Antistites ingeminarunt, et plurima Canonicorum Collegia, magnorum Lycaeorum Doctores, Scientiarum Academiae; iisque accesserunt supplicationes augustorum Principum, nobilium Procerum, ac ingens Fidelium multitudo. Tot itaque tantasque postulationes Sanctitas Sua benigne excipiens gravissimum negotium expendendum de more commisit Sacrorum Rituum Congregationi. In Ordinariis profecto Comitiis, ad Vaticanas aedes infrascripta die habitis Emi et Rmi Patres Cardinales Sacris Ritibus tuendis praepositi, audita relatione Emi ac Rmi Cardinalis Aloisii Bilio Episcopi Sabinen, eidem S. Congregationi Praefecti et Causae Ponentis, matureque perpensis animadversionibus R. P. D. Laurentii Salvati, Sanctae Fidei Promotoris, necnon Patroni Causae responsis, post accuratissimam discussionem unanimi consensu rescribendum censuerunt: „Consulendum Sanctissimo pro concessione, seu declaratione et extensione ad universam Ecclesiam tituli Doctoris in honorem Sancti Francisci De Sales cum Officio et Missa de Communi Doctorum Pontificum, retenta Oratione propria et Lectionibus secundi Nocturni“. Die 7 Julii, 1877.
