Circulares litterae dioecesanae anno 1875 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Cardinale Simor

II.

8

meruernpf, sanctis operibus redimantur, quos ad fructus maxime Jubilaei celebratio praecipue dirigitur; pati Nos non debere putavimus, ut hoc salutari beneficio, servata ea forma, quam temporum conditio sinit, christianus populus hac occasione destitueretur, ut inde confortatus spiritu *n viis justitiae in dies alacrior incedat, et expiatus culpis facilius ac uberius divinam propitiationem et veniam consequatur.“ Quibus quidem verbis Beatissimus Pater fines, quos Ecclesia per Jubilaeum in populo Christiano obtinere adnititur, clarissime simul proponit.

Quod formae in publicando et celebrando Jubilaeo praescriptae ac alias usitatae in praesenti rerum statu observari nequeant, praecitatis Encyclicarum verbis aperte innuitur. Mos Romae obtinuit indicendi magni Jubilaei die Ascensionis D. N. J. C. sacra, a quo certe nec nunc recessum fuisset, si pace et tranquillitate frueretur S. Sedes Aposto • lica. Antiquis temporibus Jubilaeum anno proximo celebrandum indicebatur feria quinta in Coena Domini post recitatam solemniter Bullam „in Coena Domini“ dictam. Festo autem SS, Petri et Pauli publicari Jubilaeum tunc solet, cum vacatio Sedis Apostolicae publicationem festo Ascensionis Domini impediret.

Indicitur Jubilaeum Romae pro illic degentibus, et illis omnibus Catholicis, qui ex universo orbe illuc advenerunt peregrini, lucrandi Jubilaei gratia, et confluentium Romam peregrinorum ex omnibus gentibus, populis et linguis innumerabilem semper fuisso multitudinem, historiae monumenta apertissime loquuntur, quod nec ipsi Ecclesiae et S, Sedis Apostolicae hostes inficiantur, qui hinc potius magnam Summis Pontificibus conflare se posse invidiam autumant. De ultimo, quod Romae agebatur, Jubilaeo s. m. Leo XII. in laudata saepe constitutione haec habet: „Adfuit perpetuus, nec profecto exiguus peregrinorum per totum annum concursus; nulla tamen in Urbe, nulla in regionibus, per quas ipsis iter fuit, perturbatio, aut tumultus, sed mirum ubique gaudium, sincera exultatio, et Christi bonus odor in omni loco. Et quoad Urbem hanc Nottram, quandonam in ea major pax, et securior tranquillitas? Quandonam religionis, pietatis, fidei, clmritatis, omniumque virtutum splendor maior eluxit? Quandonam dignior visa est, quae totius Christiani orbis mater diceretur et caput non solum spiritualis Auctoritate regiminis, sed etiam exemplo fidei.“ Tunc Roma legitimo suo Principi et Domino parebat, nec fuit hostili dominationi subjecta, cui quod lubet, licet. Sanctissimus Dominus Noster peregrinos ex aliis Orbis Catholici partibus non invitat Romam, sed Jubilaeum huius anni sic indicit, ut illud simul ad universos Christi fideles, in toto terrarum Orbe dispersos, extendat. Novit utique Ecclesiam libertate non gaudere, minime vero ibi, ubi primo proclamare placuit liberam fore Ecclesiam in libero Statu; novit sacras peregrinationes sub gravissimis mulctis in Italia prohibitas esse, novit a. 1873 octuaginta peregrinos ad Limina SS. Apostolorum carceribus mancipatos ') alios sex peregrinos e Russia catholicos ex Urbe expulsos fuisse. 2) Nescimus, an hodie S. Joannes Chrysost. voti compos fieri quiret, quod ardentissimum habuit peregrinandi Romam, et venerandi SS. Apostolorum limina, a quorum Corporibus ibi requiescentibus omnem Urbis gloriam et splendorem repetit, inquiens: 3) „ideoque hinc clarior est Civitas, quam ex aliis omnibus: ac quemadmodum corpus magnum et robustum, duos illa Urbs habet oculos splendentes, horum videlicet Sanctorum Corpora.“ Vel Carolus M., qui Egi- 1

1) Diar. dalle quoiturs 1. Agosto 187S. — 2) Unita Cattolica 1873. nr. 18J. — S) Homil. 32. in epiit. ad Raman. —