Circulares litterae dioecesanae anno 1872. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
I.
Venerabiles Fratres et Filii in Christo Dilectissimi! Charitas Dei et gratia, abundantia pacis et benedictionis sit cura omnibus Vobis, VV. FF. et FF. ad quos primam hujus anni pro munere meo mitto pastoralem epistolam, cuius tenorem sic ad omnes et singulos adtinere volo, ut illum praecipue ad me ipsum pertinere arbitrer, qui sum meritis licet imparibus atque e sola misericordia Dei Episcopus animarum vestrarum, positus a Spiritu Sancto regere et pascere hanc portionem illius gregis, quem sanguine suo acquisivit Christus Deus noster. Itaque confortemini in potentia virtutis Dei, in omnibus laborate, ministerium vestrum implete. State in fide et dilectione. Spiritu, cui S. Levitám Laurentium serviisse perhibet Ecclesia, repleti, studete amare, quod ille amavit, et exercere, quod docuit. Hoc repleti spiritu, et facti forma gregis ex animo facite et docete, ut verbum vestrum non sit in sermone tantum, sed et in virtute, et in Spiritu Sancto, et in plenitudine bonorum operum, atque ita vestro primum exemplo confortati, deinde exhortationibus instructi fideles populi ambulent digne Deo, et impleantur agnitione voluntatis ejus, placentes ei per omnia, et in omni opere bono fructificantes. Estote viri, Sacerdotes Altissimi, ne terreamini a fluctibus hujus saeculi, pugnate cum antiquo serpente, portae inferi non praevalebunt. Spiritus veritatis docebit Vos omnem veritatem, dummodo corde magno et animo volenti, prout scriptum est, veritatem amplectamini, et verba legis non in ore tantum habeatis, sed etiam toto vitae vestrae tenore exprimatis, quo fidelis quoque spirituali curae vestrae creditus populus ediscat, mandata Dei custodire nimis. Vigilate, cum enim versemur inter tot discrimina rerum, cum fides, religio, mores tanta impetantur adversariorum vi ac impudentia, cum novae) vivendi leges ab immoderata licentia proponantur doctrinae et legibus Christi, qui solus est via, veritas et vita, tantopere difformes, putandumne, pastorem, ad quem pertinet de ovibus, placidae quieti indulgere sine piaculo posse? An non omni studio et diligentia id observandum nobis est, quod suo jam tempore S. Gregorius M, monuit, *) nimirum: „ut cor nostrum terrenorum pastorum amore succendatur, qui hyemales noctes imbribus, geluque constricti ducunt pervigiles, ne vel una ovis, et non forte utilis, pereat, quam si insidiator ore mordaci laeserit, quomodo satagunt, quibus cordis anhelant aestibus, in quas voces, ut eruant captum pecus, angustia stimulante prosiliunt, ne a Domino gregis exigatur, quidquid per injuriam perierit. Quid nos pastores animarum ?‘‘ Nr. 338. Praesulis vota •— item de observantia jejunii quadrage- simalis. 1) L. 2. ep. 48. CIRCULARES DIOECESAME. I.
