Circulares litterae dioecesanae anno 1872. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
Constitutio Domatica prima de Ecclesia Christi
163 cessori Petri cum tali jure exigendi consensum íidei, simul collata est inlallibilitas in docendo, dum nempe doctrinam de fide vel moribus proponit definitiva sententia, quae totam Ecclesiam obligat ad consensum. Est ergo successor Petri infallibilis per assistentiam divinam, quae ei promissa est, per se spectato, quatenus docet Ecclesiam, non autem sub conditione concurrentis judicii, aut consensus aliorum Pastorum et Doctorum, qui quoad successorem Petri, Romanum Pontificem, ita docentem Ecclesiam, sunt pars nobilissima Ecclesiae aedificatae super hanc petram, ut portae inferi non praevaleant adversus eam; sunt fratres confirmandi, sunt oves pascendae, quamvis quoad fideles, sibi commissos, maneant Pastores et Doctores ad ipsam doctrinam definitam eis authentice proponendam, docendam defendendam.“ ‘) 3. In pastoralibus ddto 18. Decembris 1871. Nr. 5700. dimissis litteris fusius haec de infallibili Magisterio Romani Pontificis pertractata fuit doctrina, quemadmodum etiam in aliis ddto 8. Septembris eius anni Nr. 4200. exaratis, eiusdem doctrinae ratio est habita cum respectu imprimis ad ipsius sensum, quem inscii, ac malevoli detorquent. In pastoralibus litteris, priori loco commemoratis proponuntur Catholicae Traditionis de hac veritate monumenta, nimirum SS. Patrum et aliorum Scriptorum Ecclesiasticorum effata, Conciliorum tam generalium, quam particularium decreta, Romanorum denique Pontificum et Episcoporum tam dicta quam facta, quae hanc veritatem invicte comprobant. Ex iis jam, quae illic largiori calamo scripta sunt, haec, quae sequuntur, prono alveo fluunt: a) Verba Christi: „Tu es Petrus“ etc., item: „Simon Simon ecce satanas expetivit vos“ etc., denique: „Simon Joannis------pasce agnos meos, pasce oves meas,“ sic a S S. Patribus et Conciliis intellecta fuisse, ut illis Christus Petro et eius successoribus Primatum, et quae in hoc comprehenditur, infallibilitatis praerogativam contulerit. Et profecto scopus Christi per haec verba: „Tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam, et portae inferi non praevalebunt adversus eam,“ Petrum Ecclesiae suae fundamentum constituentis is erat, ut Ecclesia super Petrum aedificata contra portas inferi, eam haeresi vel schismate subvertere adnitentis, salva persisteret. Hic jam scopus talem omnino exigit fundamenti rationem, ut effectus verbis: „Et portae inferi non praevalebunt adversus eam,“ fundamento attributus, ab eodem repeti possit ac debeat. Vel igitur negandum est, Ecclesiam, si in haeresim incideret, a portis inferi expugnari, quod negare Ecclesiae natura prohibet; vel si promissio Christi de portis inferi, contra Ecclesiam nunquam praevalituris, quod omnes admittunt, Ecclesiae infallibflitatem in se comprehendit, admittendum etiam est, eandem infallibilitatem ad ipsam etiam Ecclesiae petram, tamquam ad causam infallibilitatis Ecclesiae vi verborum istorum Christi extendendam esse, idque tanto magis, quod si verba Christi „et portae inferi non praevalebunt adversus eam“ ad petram non, sed ad solam Ecclesiam perlinere quis dicat, is infallibilitatem ipsi Petro auferat ac deneget. Si vero neque Petrus fuit infallibilitate docendi praeditus, istamne habuerunt coeteri Apostoli, qua caruit eorum Princeps Petrus? Quae igitur intelligetur Ecclesia, adversus quam non sint praevaliturae portae inferi, si hae praevalere poterant Petro, caeterisque Apostolis ? Haec igitur conclusio: portae inferi non praevale- 1 1) V. Franzelin, Tract, de divina Traditione et Scriptura.
