Circulares litterae dioecesanae anno 1871. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
XXIII.
186 Leonem II., cui mox Imperator suo et Concilii nomine scribit confirmationemque eius sollicitat; e litteris Imperatoris rursum liquet, Agathonis epistolam velut a S. Petro dictatam, susceptam fuisse in Concilio. „Velut ipsum Principem Apostoliéi chori , primaeque Cathedrae Antistitem contuiti sumus, mentium nostrarum oculis totius dispensationis mysterium divinitus eloquentem . . nam ipsum totum Christum nobis sacrae eius litterae disserendo exprimebant, quas omnes libentibus animis sincereque accepimus, ac veluti Petrum ipsum ulnis animi suscepimus.“ Dein narrat Imperator solum Macarium Antiochenum Episcopum a ceteris defecisse Palribus. „Renuit enim omnino sacratissimis litteris Agathonis assentiri, velut in ipsum coryphaeum ac Principem Petrum insaniens.“1) Tantum igitur abest, ut Concilium Oecumenicum Aga- thoni Papae factum inerrandae in fide suae Sedis asserenti, hancque inerrandam sive in- fallibilitatem a praesidio S. Petri atque imprimis a promissione Christi repetenti, atque hoc supremum et ineffallibile magisterium per fidei definitionem eamque immutabilem quam fecit, exercenti, contradicat, ut potius Papae in omnibus assensum praebeat. Sane omnia optime concinunt, Caput inter et membra, Papam et Episcopos, in Synodo congregatos nulla est differentia. Agatho dicit, Sedem Romanam esse Sedem S. Petri, Ecclesiam et Sedem illam annuente Petri praesidio nunquam a veritate deflexisse, sed illibatam finetenus permanere ob ipsius Christi Domini divinam pollicitationem, his verbis significatam: „Ego rogavi pro te, ut non deficiat fides tua, et tu conversus confirma fratres tuos.“ Oecumenici Concilii Patres vicissim dicunt: „Summus nobiscum concertabat Apostolorum Princeps in illius successore stante super firmam fidei petram, et per Agathonem loquebatur.“ Imperator in Synodo praesens scribit: „Petrum in Agathone contuiti sumus, et hunc veluti Petrum ipsum ulnis animi suscepimus.“ De Macario vero scribit, quod Agathonis Papae fidem respuens in ipsum Petrum insanierit; contra quem ergo in sua Sede perpetuo docentem insanit, quisquis Sedis illius definitioni obedire renuit . . Dum autem S. Agatho Papa de summa suae Sedis auctoritate, consentientibus sibi 120 Episcopis, qui hoc idem asserebant in Synodo Romana, sic, prout audivimus, loquebatur, in illa conjectus fuit mise- rimma temporum rerumque adjuncta, in quibus Sanctissimum Dominum Nostrum Pium IX. conspicimus. Sic enim in praeeitatis ad Constantinum litteris loquitur S. Agatho: „In nostris regionibus diversarum gentium quotidie aestuat furor, nunc confligendo, nunc discurrendo, nunc rapiendo. Unde tota vita nostra sollicitudinibus plena est, quos gentium manus circumdat, et de labore corporis victus est, eo quod pristina Ecclesiarum sustentatio paulatim per diversas calamitates deficiendo succubuit. Et sola est nostra substantia, fides nostra; cum qua nobis vivere summa est gloria;pro qua mori lucrum aeternum est. Haec est perfecta nostra scientia, ut terminos catholicaeatque apóstolicae fidei, quos usque adhuc Apostolica Sedes nobiscum et tenet, et tradit, tota mentis custodia conservemus“. Verba Christi:“) „Simon, Simon! ecce satanas expetivit vos, ut cribraret sicut triticum. Ego autem rogavi pro te, ut non deficiat fides tua, et tu aliquando conversus confirma fratres tuos“, S. Agatho in suis dogmaticis litteris sic explicat, ut tam promissio Petro facta, ne deficiat fides eius, quam obligatio Petro injuncta confirmandi 1) Mansi 1. c. 2) Luc. 22, 31.
