Circulares litterae dioecesanae anno 1871. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
XXIII.
156 S. Petrus Chrysol. Fulgentius Ferrandus. Petri Sede perpetuam esse, et Petrum suscepta Ecclesiae gubernacula non reliquisse, in Sede Romana vivere Petri potestatem et auctoritatem; — a solida fide Petri repetendum esse, quod Sedis Romanae fides nunquam errore ac haeresi maculata fuerit.“ . . . Haec attendendo nemo sane mirabitur Patres Chalcedonensis Synodi audientes dogmaticam huius S. Papae epistolam exclamavisse: ,,Petrus per Leonem ita locutus est.u ') Eidem S. Leoni tribuitur Romanum Sacramentarium, a Fratribus Balleriniis et a Muratorio editum, in quo signanter in praefatione Missae XIV. die Natali SS. Petri et Pauli haec leguntur: „Qui secundum promissionis tuae inviolabile constitutum Apostoli- cae confessioni superna dispensatione largiris, ut in veritatis tuae fundamine solidata, nulla mortiferae falsitatis jura praevaleant; et quantalibet existat errantium multitudo, illi sint redemptionis tuae filii, et illis Ecclesia tota numeretur, qui ab electorum tuorum principali traditione non dissonant: ipsaque sit sacri corporis ubique vera compago, quae te dispensante devota obsequitur, quidquid Sedes illa censuerit, quam tenere voluisti totius Ecclesiae Principatum". Haec S. Leonis stilum redolent, et tam vetustissimum Romanae Ecclesiae sensum, ac principalem, seu principalis Sedis traditionem exhibent, quam in- fallibilitatis pontificiae fundamentum, Christi promissioni innixum, satis indigitant. Testimonium S. Petri Chrysol. E. et E. Doctoris f 450. Ad Eutychetem novae haereseos auctorem scripsit: 2) ,,In omnibus, ait hortamur te, frater honorabilis, ut his, quae a beatissimo Papa Romanae Civitatis scripta sunt, obedienter attendas, quoniam B. Petrus, qui in propria sede et vivit, et praesidet, praestat quaerentibus fidei veritatem“. Generalem exprimit S. Doctor, certamque regulam definitionibus Summorum Pontificum communem, nimirum S. Petrum ita in suis Successoribus Romanis Pontificibus vivere, ut in quaestionibus fidei praestet quaerentibus fidei veritatem. In hunc sensum locutus est in Comitiis Cleri Gallicani a. 1681. Meldensis Episcopus Bos- suetus dicens: „non posse dici Petri Ministerium cum ipso extinctum. . . Petrus loquetur semper in sua Cathedra, ut confirmarunt Patres sexcenti in Concilio Chalcedonensi.“ Fulgentius Ferrandus, Carthaginensis Ecclesiae Diaconus, virtute et doctrina praeclarissimus, qui saec. Vl-to temporibus Iustini et Iustiniani floruit, a Severo Scholastico Constantinopolitano requisitus, ut suam „propter eos, qui Deum nostrum Jesum negant unum esse de sancta et individua Trinitate“ sententiam panderet, sic illi rescribit:3) „Loquantur et praedicent quibus honor sacerdotii docendi auctoritatem tribuit; nos discere parati sumus; docere alios non praesumimus. Interroga igitur, vir prudentissime, si quid veritatis cupis audire, principaliter apostolicae sedis antistitem, cuius sana doctrina constat judicio veritatis, et fulcitur munimine auctoritatis.“ Idem de Synodo Chalcedonensi dixit: 4) „Apellationi forsitan secundum consve- tudinem locus pateret: sed quo iret, aut ubi maiores reperiret judices? Ante se habens in legatis suis apostolicam sedem, qua consentiente, quidquid illa definivit synodus, accepit robur invictum“. A consensu Sedis Apostolicae derivat robur invictum Generalis Concilii. Hoc ipsum enunciat eiusdem epistolae cap. 7. scribens: „Universalia Concilia 1 1) Mansi. Collect. C oncil. T. 6. — 2) Sermon, editi a Sebast. Pauli August. Vindel. 1758. — 3)Epist. 5. edit. Migne pag. 914. — 4) Epist. 6. ad Pelagium et Anatolium Diaconos urbis Romae, cap. 6.
