Circulares litterae dioecesanae anno 1869. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor

Nr. XXII.

aemulantur inoffenso pede in semita castitatis decurrere. In suis domibus parentes vel consanguineos, quantum fieri potest, assumunt; his deficientious alias honestas provectioris aetatis personas: ita tamen, ut a suis tam diurnis quam nocturnis habitationibus, intercedente sufficiente clausura, seiungantur. In genere eam cum mulieribus conversationem observant, quae requiritur ad vitandum scandalum et ad proximam peccandi occasionem tollendam. Quodsi cum foemina ratione pastoralis officii loquendum sit, paucis cum gravitate et modestia in loco patenti id faciunt, mulierumque visitationes extra casum gravioris aegritudinis sollicite vitant.

"VII. Obedientia respectu praesidis et observationis statutorum huius Instituti ea solummodo est, quae ex iure naturali in quavis libera societate, cui aliquis se adscribit, legitime debetur. Praecepto dilectionis inhaerentes sodales neminem qui extra hanc societatem Ecclesiae servit, lacessunt, neminem iudicant, neminem invitum ad se trahunt, sponte accedentes fraterne amplectuntur, iura quibusque intacta relinquunt. Si eorum quis contra statuta deliquerit, paterne inter domesticos parietes monetur. Ii, qui oh graviores excessus a Rss. Ordinariis puniti fuerint, ab Oratorio excluduntur, neque semel dimissi recipiuntur, nisi solidis argumentis veram emendationem praesetulerint, sufficienterque poenitentiam de peccatis egerint.

Hae sunt leges et institutiones Oratorii Dioecesani Aurelianensis, quas Vobiscum communicandas esse duximus. Videtis exhinc omnes, quam meritissimo iure in hoc vitae genere, quod non in una duntaxat Dioecesi sed in plurimis variorum regnorum, cum maximo tam propriae, quam animarum,' in vinea Domini pastoribus creditarum, emolumento floret, spiritus Ecclesiae, qui est spiritus sacrificii, zeli, caritatis, castitatis, humilitatis, acobe- dientiae re vi visca t.Felices sacerdotes, qui in tam grataDeo unione seipsos impendere et superimpendere coeperunt qui manus suas miserunt ad haec fortia. *) Aperta est ipsis via ad amplissimos fructus colligendos. Quis scit, an unio haec sacerdotum non sit futura, instrumentum divinae Misericordiae impendentibus propediem temporibus, ubi serviendum erit ad exemplum Apostoli 2) „in multa patientia, in tribulationibus, in necessitatibus, in angustiis, in plagis, in seditionibus, in laboribus, in vigiliis, in jejuniis, — per gloriam et ignobilitatem, per infamiam et bonam famam, ut seductores et veraces, sicut qui ignoti, et cogniti.“ Magna profecto et inclyta Dei instrumenta sunt sacerdotes, qui si fide ac spiritu divites fuerint, erunt itidem populi opulenti; si illi inanes et vacui, magnum universis imminebit paupertatis huius periculum. Quae cum scribimus, memoriam subeunt terrifica V. Thomae a Kempis verba:3)

„Erubesce Sion ait mare; et si causam quaeris, audi quare. Pro modica praebenda longa via curritur: pro aeterna vita a multis vix pes semel a terra levatur. Vile pretium quaeritur, pro uno numismate interdum turpiter litigatur, pro vana re et parva promissione diu noctuque fatigari non timetur. Sed proh dolor, proh praemio inaestimabili, pro summo honore et gloria interminabili, vel ad modicum fatigari pigritatur.“ Videor mihi Ecclesiam cum fletu et lacrvmis lamentantem audire:4) „Numquid ego, qui alios parere facio, ipse non pariam, sterilis ero. Justa profecto erit haec illius cum Domino querela, si spiritualia remedia vitae sacerdotalis, ipso manna longe suaviora, nobis insipida forent.“ Mores ergo vestros, dico cum s. Gregorio M. artis artium summo magistro fi) „Fratres carissimi, aspicite, et si iam Dei operarii estis, videte. Penset unusquisque, quid agat et consi- * I.

*) Prov. 31, 19. — 2) II. Cor. 6, 4. sq. — 3) De imit. Christi III. 3. — *) Isai. 66, 9. —• 6) In Evang .

I. 19, 2.

7