Circulares litterae dioecesanae a 16-a maji-31-am decembris 1867. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
Nr. XII.
67 2. Ad dubium: An in Exequiis ad tumulum liceat cantoribus incipere R. Libera me etc. antequam sacerdos celebrans compleat legere ultimum evangélium missae, et priusquam idem celebrans se exuit planéta et manipulo, ut se induat pluviali ac se sistat in castro doloris? S. C. resp: R. Libera me etc. canendum non esse nisi finita missa, et conveniens esse, ut illud cantores incipiant, quum sacerdos fuerit pluviali indutus et Subdiaconus cnm cruce ad pedes tumuli pervenerit, etiamsi castrum doloris adsit in medio chori. Die 7. Septemb. 1861. 3. Ad dubium: Quum duo vel plures Officium Divinum privatim recitant, debentne ad Confiteor omittere verba illa : vobis fratres et vos fratres; misereatur tui et misereatur vestri, sicut quando unus tantum illud recitat.? S. C. resp: Possunt et non debent. Die 12. Nov. 1831. 4. Utrum in Missa quotidiana defunctorum pro oratione assignata primo loco, alia subrogari valeat, puta pro matre, offerente eleemosynam etc. 5. R. C. rescribendum censuit : Quoad primam orationem servetur ordo Mis- salis; quoad secundam detur decretum in Aquen. diei 2. Sept. 1741. Atque ita rescripsit et servari mandavit. Die 27. Aug. 1836. in Veronen. ad 7. In missis quotidianis, quae pro defunctis celebrantur, possunt quidem dici plures orationes quam tres, sed curandum, ut sint numero impares, et aliquando pro illa, Deus veniae largitor, impune subrogabitur alia v. g. pro patre, pro matre, etc. dummodo ultimo loco dicatur illa, Fidelium. S. C. R. 2. Sept. 1741. in Aquen. 5. Utrum in oratione super populum ad verba: „Humiliate capita vestra Deo“ sacerdos debeat inclinare se versus librum, vel versus crucem? Resp. Servetur peculiaris rubrica feria IV. Cinerum nihil praescribentis. S. R. C. 16. Mart. 1833. in Veronen. 6. Sacerdotes curam animarum exercentes pro sua commoditate apud se in domibus suis retinent Sanctum Oleum infirmorum. Quaeritur: an attenta consuetudine hanc praxim licite retinere valeant? Resp. Negative, et servetur Rituale Romanum, excepto tamen casu magnae distantiae ab Ecclesia; quo in casu omnino servetur etiam domi rubrica quoad honestam, et decentem, tutamque custodiam. S. R. C. 16. Dec. 1826. in Gandav. Strigonii die 3-ia Augusti 1867. Sempronius et Agnes, impedimento secundi gradus consanguinitatis irretiti, sponsalia contraxerunt, ac dein pro dispensatione Apostolica in impedimento institerunt, hac impetrata, Sempronius consilio mutato matrimonium cum alia muliere non cognata matrimonium inire proposuit. Obstitit Agnes, et apud Curiam Episcopalem opposuit impedimentum sponsalium. Curia Episcopalis perpendens „quod juxta saniorem sententiam doctorum et praesertim Card. De Luca Discept. 7. de matr. n. 4. sponsalia contracta inter impeditos ob consanguinitatem vel afinitatem, etiam sub conditione, si Papa dispensaverit, sint absolute invalida, ita ut non absolute revalidentur, neque post obtentam dispensationem, nisi novus consensus intercedat; quodque in casu dispensatio non fuerit obtenta, et ideo neque consensus renovatus,'1 hanc protulit sententiam: nullum exstare in casu impedimentum impediens ex praetensis sponsalibus, ideoque revocato impedimento, Sempronium in omnimoda libertate esse, cum quavis alia matrimonium contrahendi. Nr. 605. S. Congregationis Concilii Decisio super sponsalibus ante obtentam Apostolicam in impedimento dispensationem contractis.
