Circulares litterae dioecesanae a 16-a maji-31-am decembris 1867. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
Nr. XVI.
94 suppressis, ut durantibus praesentium temporum circumstantis, quemcumque sive regularem, sive saecularem, ex approbatis tamen ab ordinario loci, confessarium sibi eligere valeant, a quo etiam, quatenus opus sit, a casibus, censuris in proprio ordine reservatis absolvi et super irregularitate, ex violatione earumdem censurarum quomodocumque contracta, dummodo occulta remaneat, dispensationis gratiam recipere in foro tantum conscientiae possint. XIII. Declarat insuper quibuscumque regularibus suppressis, sive in aliqua domo, prout n. I. commorantibus, sive extra domos religiosas tamquam saecularisatis ad tempus degentibus licere confessiones suas sacramentales apud confessarios proprii ordinis, legitime a suo praelato approbatos, peragere. XIV. Iisdem superioribus generalibus indulget, ut, perdurantibus pariter praesentium temporum circumstantiis, et usque dum aliter S. Sedi visum fuerit, expleto superiorum inferiorum officio, eos de consilio definitorum suorum in ipso denuo confirmare, iisdemque alios substituere valeant, prout magis in Domino expedire judicaverint. XV. Clericis regularibus jam solemniter professis concedit, ut ad titulum paupertatis, aut ad alium titulum proprii instituti ad S. Ordines ab ordinario loci, in quo domicilium habent, aut ab alio episcopo cum dimissoriis litteris ab eo datis, de consensu proprii superioris regularis, et servatis de jure servandis, promoveri, et in ordinibus sic promoti ministrare valeant, donec a proprio ordine, seu instituto legitima ex causa dimissi non fuerint. XVI. Concedit pariter regularibus solemniter professis, ut cappellanias, aut unum dumtaxat beneficium ecclesiasticum, etiam residential, vel cum cura animarum de consensu, et ad nutum ordinarii loci, ac annuentibus superioribus suis, in administrationem assequi et retinere legitime possint, quod tamen dimittere teneantur statim ac ab iisdem superioribus ad claustra revocati fuerint. XVII. Facultatem concedit locorum ordinariis quoad moniales, et superioribus generalibus quoad viros regulares, indulgendi sive per se, sive per idoneas ab eis subdele- gandas respectivis subditis in Italia suppressis, ut, attentis peculiaribus circumstantiis, iisque perdurantibus, non obstante solemni paupertatis voto, bona sibi legitimo jure spectantia, ac etiam haereditates, salvo tamen jure tertii quaesito recipere, adire ac retinere, deque iis nedum contractus inire, sed etiam in pios honestosque usus, ac praesertim in favorem sui ordinis aut instituti, nec non in grati animi significationem per actus sive inter vivos, sive causa mortis disponere valeant, accedente ipsius ordinarii, aut superioris, vel alterius per eum deputati, aut saltem, in casu necessitatis, confessarii consilio, et approbatione; ita tamen, ut rerum suarum administrationem ac reditus, quamdiu vixerint in communitate, quae temporalia bona possidere possit, eidem communitati tradere, et quidquid ex bonis propriae religionis eisdem provenerit, ipsi religioni, adhibitis cautelis, relinquere teneantur. Quod si communitas sit ex iis, quibus possessio bonorum temporalium permissa non sit, administrationem hoc in casu committant alicui tertiae personae, ita ut absque licentia ordinarii aut superiorum regularium nihil de fructibus sibi applicare, aut quocumque modo disponere possint. XVIII. Omnibus et singulis utriusque sexus regularibus suppressis indulget, ut pecunias legitimo titulo acquisitas de licentia superiorum suorum, et, quatenus agatur de monialibus, de licentia ordinarii loci, in honesto et licito investimento, sive nomine proprio, sive per interpositas personas caute collocare possint; ea tamen lege, ut regulares in communitate viventes titulos ac reditus earumdem pecuniarum eidem communitati, aut alicui
