Circulares litterae dioecesanae a 16-a maji-31-am decembris 1867. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor

Nr. XVI.

92

eripit, hos ex illis ejicit, inedia ac fame perimere satagit, atque dum sectis quibusvis, perniciosissimisque occultis societatibus plenam se uniendi et perversos fines suos prosequendi facultatem tribuit, religiosos Ordines, qui Deo jugiter famulantur, et in promovenda hominum aeterna ac temporali salute desudant, evertit, et ne in Italia unquam existere possint, severissimo interdicto nomine libertatis prohibet. Initium persecutionis Ordinum religiosorum fit a Societate Jesu, in cujus velut fortissimi catholici a- gminis expulsione primos passim carpunt victoriae suae fructus, qnos ejectione omnium religiosorum ordinum augent.

S. Poenitentiaria Romana peculiares instructiones ac facultates edidit pro parte monachorum et monacharum, qui et quae per Gubernium italicum e suis domibus depulsae extra septa monasteriorum et clausuram vitam traducere coguntur. Quarum instructionum et facultatum tenor est sequens:

Quamvis per literas die 28. Junii anni proxime elapsi datas, a S. Poenitentiaria plures editae fuerint declarationes, atque concessae facultates, quibus utriusque sexus Regulares in tota ferme Italia degentes ab angustiis et calamitatibus, in quas ob suppressionis legem conjecti sunt, aliquo modo levari possent: compertum tamen est, alias inde obortas esse animorum anxitates, aliasque enatas necessitates, quibus nonnisi apostolica auctoritate occuri potest. Cum enim praefati Regulares propriis domibus exturbati, hac illae, votis solemnibus obstricti, peregrinari cogantur, multis agitantur dubiis circa obe- dientiam propriis superioribus, et locorum ordinariis debitam. Accedunt non leves animi perplexitates circa privilegia, ac bona spiritualia, quibus in religiosis claustris abunde frue- bantur. Tandem bonis omnibus expolitati in misero, quo versantur, statu facilem non vident rationem, qua suis necessitatibus consulere possint.

Quapropter SSmus Dominus noster Pius PP. IX, tot Regularum utriusque sexus calamitates commiserans, mandavit, ut S. Poenitentiaria novis declarationibus, novisque apostolicis gratiis ipsis regularibus subsidio veniret.

Sacra itaque Poenitentiaria mandatis Sanctitatis Suae libentissime obsequens haec, quae sequuntur, decernit:

I. Curandum est, prout jam monitum fuit quoad moniales in praefatis literis diei 28. Junii, 1866. sub. n. 7, ut regulares a propriis domibus expulsi, praesertim vero clerici, professi, quatenus in aliud coenobium recipi nequeant, in peculiarem aliquam domum, a uperi- oribus suis designandam, conveniant, ibique regulam, quam professi sunt meliori, quo fieri potest modo, observare non omittant, facta cuique, absque debita licentia discedendi prohibitione.

II. Pariter curandum, ut etiam regulares, qui extra claustra et praefatas domos, tamquam saecularisati ad tempus vivere coguntur, in sua vocatione permaneant, votaque solemnia, quibus se Deo consecrarunt, meliori similiter, quo fieri possit modo, persolvant. Unde omnibus superioribus regularibus S. Poenitentiaria declarat, ipsorum jurisdictionem in proprios subditos suppressos, etiam extra claustra degentes, minime cessasse. Nam licet quisque regularis degens extra claustra quoad politiam, et disciplinam ecclesiasticam ab jurisdictione ordinarii loci, in quo degit, exemptus non sit, attamen quoad disciplinam regularem et obligationes, quae ex religiosa professione promanant, et cum novo ejus statu sunt compatibiles, propriis superioribus subesse, eisque obedire tenetur.

III. Decernit, praefatas domos, dummodo in eas tres saltem ad ibi degendum con-