Circulares 1850-1864, Joannes bapt. Scitovszky de Nagykér, Archi-episcopus Strigoniensis, Regni Hungariae Primas

1858

S. R, E. TIT. S. CRUCIS IN HIERUSALEM PRESBYTER CARDINALIS

DEI ET APOSTOLICAE SEDIS GRATIA METROPOLITANAE ECCLESIAE STRIGONIENSIS ARCHI- EPISCOPUS, SANCTAE SEDIS APOSTOLICAE LEGATUS NATUS, ORDINUM RELIGIOSORUM PER ECCLESIASTICAS PROVINCIAS STRIGONIENSEM, COLOCENSEM, AGRIENSEM ET ZAGRABIENSEM VISITATOR ET DELEGATUS APOSTOLICUS, INCLYTI REGNI HUNGÁRIÁÉ PRINCEPS PRIMAS ? SUMMUS ET SECRETARIUS CANCELLARIUS, INSIGNIS ORDINIS S. STEPHANI REGIS APOSTOLICI PRAELATUS ET MAGNAE CRUCIS EQUES, S. C. ET R. APOSTOLICAE MAJESTATIS ACTUALIS INTIMUS CONSILIARIUS, AA. LL. ET PHIL. NEC NON SS. THEOL. DOCTOR, ETC. ETC.

Venerabili Clero et fideli popnlo Nostro Salutem et paternam Benedictionem!

Dum anno mox praeterlapso Sanctissimus Dominus noster PIUS Papa IX., in cujus illustri persona Vicarium JESU Christi in his terris laeti veneramur, non tantum, quod praecipue intendit, pietate AugustissimumLauretanum DEI Genitricis Mariae Templum venerabundus adivit, sed simul primarias, praesertim Pontificae ditionis civitates, imo hujus ditionis fines praetergressus, aliorum etiam vicinorum Principum urbes peragravit; universi, quos perlustravit, populi tanta cum animorum exultatione et effusae pietatis contestatione Eumdem susceperunt, atque ita S. Sedi Apostolicae se addictos ac devotos ostendere gestiebant, ut hoc iter sanctissimae nostrae religionis continuus so- lemnisque videretur triumphus.

Sua Sanctitas pro tenera sua in DEUM pietate tam egregias venerationis, devotionis ac subjectionis contestationes nonnisi Illi censuit in acceptis referendas, qui mutat. tempora et aetates, dat bonum velle et perficere • ac ideo sacratiorem suum Senatum primum quidem ad agendas DEO gratias, quod singulari suo beneficio sanctissima fides ac religio in populorum animis vigeat, floreatque; deinde autem ad exorandum DEUM provocavit, ut divina sua gratia in omnibus universi orbis populis sanctissimae suae fidei et religiois spiritum amoremque magis in dies tueatur, excitet, augeat, ac eos omnes coelesti sua ope adjuvet, roboret, atque confirmet, qui in pastoralis suae sollicitudinis partem vocati maxima vigilantia, studio ac labore in sempiternam hominum salutem procurandam incumbere debent.

Advertitis .Fratres Filiique in Christo Dilectissimi, Sanctissimi Patris precibus Nostros quoque fideles inclusos esse, imo, prout olim Divinus Salvator pro Petro rogavit, pro Nobis etiam Ipsum orare, qui nomine pastorum animarum gloriamur, et uti- nam tam sublimi nomini factis etiam responderemus. Fierine potest, ut Ipso vigilante et orante Nos dormiamus et requiescamus? aut pusillus grex, qui curae Nostrae creditus est, minorem a Nobis deposcit sollicitudinem?

Ni fallant omnia, mundus sapere incipit. — Non exiguus est eorum numerus, qui perspiciunt, malum et amarum esse, reliquisse Dominum DEUM suum. — Non habent tamen sat virium, ut nexibus, quibus irretiti sunt, semet expediant, ac se prius turpiter errasse palam confiteantur. — Dum hinc inde monstra impietatis conspiciuntur, simul apud magnam populi partem horror quidam et abominatio malorum haud obscure cernitur. Ideo sive quod spes in hominibus locata saepe fefellerit, sive quod inopia et rerum caristia universim increverit, sive quod externae internaeque pagis turbatores, et legalis potestatis contemtores, turpiter prostrati jaceant, homines ad solamina religionis confugiunt; hinc piis sodalitatibus semet aggregant, religionis exercitia proni frequentant, multo plures, ac alias ad aram Altissimi pias fundationes deponunt, decorem domus DEI sacrificiis promovent — supellectili sacra provident — aras ornant, his aliisque modis accensam esse in cordibus eorum pietatis facem manifestant. Ut dicamus, quod sentimus: illi excitatae in mentibus hominum religiosae sensioni adscri- benda est illa admiranda promtitudo, qua tam numerosa multitudo, posthabitis quibusvis molestiis et incommoditatibus, properavit ad locum pietate catholica sacrum, ad Matrem DEI, Cellas-Marianas dictam.

Si non nomen tantum, sed animum etiam pastorum gerimus, utique summo studio nos adlaborare oportet, ut ardore pietatis, fervore precum, exemplo virtutum, praecipue autem, ut castimonia vitae nutantes Christum inter et Belial homines ad dis- rumpenda peccatorum vincula, pios et probos vero ad constantiam animemus et excitemus ; et quia vera morum conversio, ac in bono perseverantia nonnisi illius opus