1825-1827 Jegyzőkönyvek 2. • Felséges Első Ferentz Austriai Császár, Magyar, és Cseh Ország Koronás Királyától Po'sony Szabad Királyi Városában, 1825-dik Esztendőben, Szent-Mihály Havának 11-dik napjára rendeltetett Magyar Ország Gyűlésének Jegyző könyve / Po'sonyban / Belnay örököseinek betűivel / 1825-1827

1926 / 95. ülés

505 .SESSIO NONAGESIMA QUINTA. nevelődik a’ Népnek ereje annyira, hogy a’ 4 millió Adót elviselheti. — Egyébberánt is az Adózó Népnek kön­nyülését nem szükség éppen a’ Ilaza léteiének legnemessebb részében, u. in. a' külsó és belső bátorságnak esz­közeiben keresni, vágynak más módok is az Ország Kendéinek kezeiben, mel­­lyek által elég tágos mezzeje nyílhat a’ Nép boldogítlásának, t. i. a’ Commis­­sariaticum, Urbarialis, Publico-polid­­ca és az Egyházi Igazgatásoknak Tár­gyai , mellyekben a’ Köz-Nép minden boldogságának kútfejét találja, és ezt az Hazának Attyaitól reményű és várja. r> •• ; !*? rv ' * V • Minthogy a’ megajánlandó Adó­nak mennyiségéről az utóbbi követke­ző cikkelyekben fog előfordulni a’ Szó, azért az előbotsátott elmélkedéseket mostan az Előlülő tsak a’ bészámittás­­nak módjáról itt fennforgó kérdésre: hogy t. i. a’ Számszerűit való calculus ál­tal? vagy pedig tsak általlyánossan tör­­ténnyen e’ ? jegyzetté megalkalmaztat­­hatóknak lenni. — E’ részben pedig, a’ mennyire a’ Posony Vármegyei kö­vet a’ pracLica bészámiltásról az 1723- diki példát megérintette, igaz ugyan, hogy akkor is elő fordult egy Impula­­tionális kérdés, mellynek elintézésében az Országnak némelly restantiák elen­­. ^Kllak, sőtt a’ felett a’ Királyi kints cv4E4ykól száz ezer forint kész pénzel is Jegyző Könyv ll-dik Darab. imputationis salvabitur, et incumbenti ductu Articuli 8. 1715 obligationi satis­fiet. — Quum enim sperari valeat, sa­lis pretium devalvandum, et desidera­tos Commerciales favores applacidan­­dos fore; diametralis vero calculus praestationum testatum reddat, plebem Contribuentem decursu trium Anno­rum annue 3,3q0.373 ilorenos 52 xr. depurasse, praeattactis concedendis fa­­voribus tantum Contribuenti plebi ac­cessurum est emolumentum, ut sum­mam ad 4 milliones complendos desi­deratam, facile conferat. In reliquo, supremum Contribuentis plebis allevia­­men non esse in nobilissima parte exi­­stentiae nostrae, securitate quippe ex­terna et interna quaerendum, resignata esse manibus nostris plura, in quibus ampbssimum nanciscemur campum, sublevandae Contribuentium sortis, qualia sunt: Commissariatica, Urba­­rialia. administratio Publico-Politica, ac Ecclesiarum Gubernium, atque in his repositum esse germen felicitatis illius, quam Contribuens plebs, vel maxime exoptat, atque a conatibus Pa­trum Patriae sibi pollicetur. Quum de ipso offerendae ConLri­­butionis Quanto, in subsequis primum agetur §phis, praeattactas proloquen­dum Ablegatorum argumentationes, Praeses, ad eam duntaxat per se pro­positam quaestionem restringendas cen­­suit, mini imputatio juxta individualem numericum? an juxta aversionalera in­stituenda sit calculum? Quocirca, in quantum Comitatus Posoniensis Able­gatus, ab anno 1723 duxisset exem­plum, certum quidem esse ajebat, eo­­tum fuisse agitatam quaestionem impu­tationis, hocque titulo partem restan­darum Contributionalium benignitate Principis relaxatam, imo ex Aerario Itegio parato quoque aere florenorum millia centum soluta; — indigitantibus Q2

Next

/
Thumbnails
Contents