1825-1827 Irományok 1. • Acta Comitiorum Regni Hungariae a Serenissimo ac Potentissimo Imperatore, Hungariae, et Bohemiae Rege Francisco Primo in Liberam, Regiam Civitatem Posoniensem in diem 11. Septembris Anni 1825. indictorum. / Posonii / Typis S. Ludovici Weber / 1825-1827

1825 / 6. ülés

ó. ÜLÉS ÍRÁSAI. bői is tartozó tiszteletünk, hogy Né­peinek sorsa veszedelemben forogván, szeutséges személyjét,alattvalóinak bé­kességben való maradásáért, és örökös Koronái méltóságának fenntartásáért, annviszor szerentséltetni nem sajnállot­­ta, már feljebb nem emelkedhetik. Belső háládatos indulattal értettük továbbá Felséged’ Beszédéből, hogy Felséges Hitvesének szerentsés megko­­ronáztatása által, hív, és szeretett Né­pét ujjabb szövetséggel szivéhez akarja lcaptsolni, és a’ Magyar Nemzethez vonszó különös hajlandóságának , és több századok által felszentelt Ősi In­tézetei fenntartására czélzó igyekezeté­nek. ezen tanúbizonyságát, magunkra nézve mi a legboldogabb jövendők’ elohirdetŐjének veszszük. f Mert Felséges Aszszonyunkat, va­lamint a legfényesebb fejedelmi Tu­lajdonságai, minden dicséreteim feIlyül magasztalnak, úgy azon egész idő is, mellyFelségeddellett szerentsés öszve­­keíése olta íefolvt, tellyes meggyőzet- i eleiünkre szolgál,hogyFelséged ugyan szerető Hitves Társát, Népei pedig a’ Legkegyelmesebb Anyát nyerlek Fel­séges személyében; azért méltán táp­­léd ja azon édes reménység sziveinket, hogy Felséges Aszszonyunk mindazo­kat, mell vekről Felséged azt vallotta, hogy á’ mi [boldogságunkat, és a’ dol­goknak, s időknek akár melly állapot­­iában megrendítketetlen erősségünket teszik, legkegyesebb édes Anyai in­dul; tjához képest előmozdítani, ’s ek­képpen hűséges Népének boldogságát a’ maga részéről is elosegélleni fogja. Felségednek ezen Kegyessége,melly által Népének Kívánságait betöltötte, annyival nagyobbháládatosságraösztö­­nöz bennünket, mivel fenntiszteítt Ki­rályi Beszédjéhez képest, oda czéloz Felséged Édes Atyai szándéka, hogy az Ország’ boldogsága az erányos rende­lésekből új gyarapodást vegyen; és az Ország Alkotmányja a bölts Törvény­­hozás által, mind jobban jobban meg­­erŐsíttetvén,mind Felséges Örököseire, mind a’ mi maradékainkra épségben szálhasson. Azombnn legmélyjebb szomorúság borította el sziveit a’HüsigesMagyarok­sak. 3í strae, quam periclitante Populorum sorte, pro securitate subditorum suo­rum, et vindicanda Coronarum, quas gerit, dignitate, toties exposuit, nihil amplius accedere possit. I Quod autem Majestas Vestra per inouguralia Augustae Conjugis suae so­­lennia, novo iterum vinculo fidelem et amatam sibi Gentem cordi suo adstrin­­gi voluerit, ex Sermone Ejusdem inti­mo cum gratitudinis sensu intelleximus , testimoniumque hoc singularis in Na­tionem Hungaram propensionis, uti et studii, avita, seculorum usu conseera­­ra instituta conservandi, in augurium futurae Nostrae maximae felicitatis accipimus. Prout enim splendidissimus vere Regiarum virtutum comitatus, Do­minam Nostram Cletrentissimam qui­busvis laudibus superiorem reddit: ita per omne felicis, quo cum Majestate Vestra jungitur, connubii tempus, ple­ne evictum est, in Augusta Ejusdem Per­sona Majestati Vestrae tenerrimam Con­sortem, Populis vero Matrem benignis­simam obtigisse , merito itaque laetis­simam spem animis praecipimus, futu­rum, ut in iis promovendis, quae Ma­jestas Vestra felicitatem Nostram effi­cere, et inconcussum, quibusvis rerum temporumque adjunctis praesidium constituere professa est, Eadem Au­gusta Nostra Domina vices benignissi­mae Matris Nostrae actura, proinde sua etiam ex parte felicitatem fidelis sibi Gentis provectura sit. Hac Majestatis Vestrae benignita­te, qua Populi sui vota explevit,gratis, mus animi Nostri sensus tanto magis intenditur, quod ex praevio benigno Sermone Regio intelligamus, paternam Majestatis Vestrae intentionem eo di­rigi, ut prosperitatis I egui incrementa e providis assurgant Sanctionibus, et Regni Constitutio, Legum sapientia fortius semper, ac fortius obvallata, tam ad Augustos suos Successores, quam ad Posteros Nostros secura transmit­tatur. Fidelem inierim Populum Hunga­­ricum gravissimus afficit moeror, dum Ma-

Next

/
Thumbnails
Contents