Sacratissima Maiestas! (1791)

5. / Allocutio Primatis Regni in ingressu Regis.

Aram occupamur, momentofiíTimis Coníiliis, etfi non fine moleftia lubinde adhuc reaífumendis, pofita quoque omnis Ornatus, & Pompái, quam pro Regis noftri Dignitate, proque Gentis Nobilitate ampliffimam non tam parabamus, quam paratam tenebamus cura, & lol- licitudine, illam omnem, in celeriorem Regiie Maje- ftatis Occurlum, & avertendam quamvis nobis, aliisque ingratam moram, convertere maluimus, quo icili- cet líetiílimos providentiilimi Regiminis Sui, & Poteftatis Regi« plenitudinis frudtus citius legeremus, non amti, quo promptiilimo oblequio noRro non tam figna letitie ederemus, quam tenerrimo Majeftatis VeRre amore ardentia [Corda noRra alioquin omni externo

i

cultu multo acceptiora prelentes litaremus, que dum MajeRati VeRre pnelentes, abfentesque offerimus, &

vovemus, omnigenam felicitatem, coeleRisque Benedictionis affluentiam, ac ubertatem MajeRati VeRne, & univerle AuguRe Domui Sue in omne evum toto mentis affeCtu precamur, nosque prelentes, & ablentes fideles MajeRatis VeRre Valallos, & Patrie Cives Au- gulte Clementie devoventes, jam non moramur ultro Ejusdem felicem, & lollicite exfpeétatum inter feRivos

piius de externo apparatu Polliciti, fed uno eo occupaapplaulus in Urbem ingreffum.

Al1