Pongrácz Sándor (szerk.): A Magyar Természettudományi Múzeum évkönyve 31. (Budapest 1938)
Kőfaragó-Gyelnik, V.: Revisio typorum ab auctoribus variis descriptorum III.
GYEL. (siehe No. 182 dieser Abhandlung). Der schwarze Saum der Lappen hat hier keinen systematischen Wert, übrigens sind auch bei Parmelia conspersa f. stenotera die Lappen ebenso schwarz gesäumt. 159. Parmelia conspersula NYL. apud CROMB. in Journ. of Bot. XIV. 1876. p. 19. Der Typus liegt im herb. Nyl. (No. 34673). Der Originalwortlaut der Etikette lautet: „34673. Medulla K + lut. (VAIN. 1928) non rub. Med. K -f flava dein rubra pulchra! GYEL. 1937. Parmelia conspersula NYL. Table Mt. Cape of Good Hope. Venus Transit Expedition, legit A. E. EATON. September 1874". Thallus subcrustaceus, esorediosus, exisidiosus, versus centrum irregulariter subtuberculato-rimoso-areolatus, substrato adpressus, ad periphaeriam partim et irregulariter lobatus, lobis planiusculis vel convexiusculis, 1'5 —2'5 mm longis, 0'5 —1 mm latis, subramosis, lobis adventivis deficientibus, superne omnino conspersa viridis, glaber, opacus, epruinosus, subtus ruscus, rhizinosus. Sterilis. Medulla alba, C —, KC + rubescens, K + flava dein rubra pulchra. Liehen sectionis Xanthoparmeliae VAIN. — Das Lager befindet sich auf einem Quarzstückchen mit einem roten Thallus (Caloplaca? K + atro-rubra) zusammen. Deshalb konnte sich die Parmelia nicht ungestört entwickeln, die Ilandlappen sind unregelmäßig. Trotzdem ist die Rekonstruierung nicht schwer. Mark auf K 4- gelb, dann allmächlich (nicht allzuspät) schön rot (!). Ich habe diese Reaktion mehrmals wiederholt und dasselbe Resultat erhalten. Habe auch darauf geachtet, daß die nebenliegende Caloplaca (? K -j- atro-rubra) keinen Einfluß auf die Reaktion hat. — Similis Parmeliae neoconspersae GYEL. sed thallus superne epruinosus et similis Parmeliae Schenckianae var. chalybeizanti STEINER et A. ZAHLBR. sed thallus superne omnino conspersa viridis. Nomenklatur. Parmelia conspersula NYL. 1. c. ist eine gute, selbständige Art. Formen sind: f. chalybeizans (STEINER et A. ZAHLBR.) GYELNIK n. comb.; Parmelia Schenckiana var. chalybeizans STEINER et A. ZAHLBR. apud A. ZAHLBR. in Engler, Bot. Jahrb. LX. 1926. p. 509.; in Annal. Mus. Nat. Hung. XXX. 1936. pars bot. p. 127; Parmelia chalybeizans GYEL. 1. c. p. 128. — Thallus superne epruinosus, partim fusco-chalybeus. f. neoconspersa GYELNIK n. comb.; Parmelia neoconspersa GYEL. in Fedde, Repert. XXXVI. 1934. p. 273; Parmelia chalybeizans f. neoconspersa GYEL. in Annal. Mus. Nat. Hung. XXX. 1936 pars bot.