Pongrácz Sándor (szerk.): A Magyar Természettudományi Múzeum évkönyve 31. (Budapest 1938)

Kőfaragó-Gyelnik, V.: Revisio typorum ab auctoribus variis descriptorum III.

GYEL. (siehe No. 182 dieser Abhandlung). Der schwarze Saum der Lappen hat hier keinen systematischen Wert, übrigens sind auch bei Parmelia conspersa f. stenotera die Lappen ebenso schwarz gesäumt. 159. Parmelia conspersula NYL. apud CROMB. in Journ. of Bot. XIV. 1876. p. 19. Der Typus liegt im herb. Nyl. (No. 34673). Der Originalwortlaut der Etikette lautet: „34673. Medulla K + lut. (VAIN. 1928) non rub. Med. K -f flava dein rubra pulchra! GYEL. 1937. Parmelia consper­sula NYL. Table Mt. Cape of Good Hope. Venus Transit Expedi­tion, legit A. E. EATON. September 1874". Thallus subcrustaceus, esorediosus, exisidiosus, versus cen­trum irregulariter subtuberculato-rimoso-areolatus, substrato ad­pressus, ad periphaeriam partim et irregulariter lobatus, lobis planiusculis vel convexiusculis, 1'5 —2'5 mm longis, 0'5 —1 mm latis, subramosis, lobis adventivis deficientibus, superne omnino conspersa viridis, glaber, opacus, epruinosus, subtus ruscus, rhizi­nosus. Sterilis. Medulla alba, C —, KC + rubescens, K + flava dein rubra pulchra. Liehen sectionis Xanthoparmeliae VAIN. — Das Lager befindet sich auf einem Quarzstückchen mit einem roten Thallus (Caloplaca? K + atro-rubra) zusammen. Deshalb konnte sich die Parmelia nicht ungestört entwickeln, die Ilandlappen sind unregel­mäßig. Trotzdem ist die Rekonstruierung nicht schwer. Mark auf K 4- gelb, dann allmächlich (nicht allzuspät) schön rot (!). Ich habe diese Reaktion mehrmals wiederholt und dasselbe Resultat erhalten. Habe auch darauf geachtet, daß die nebenliegende Caloplaca (? K -j- atro-rubra) keinen Einfluß auf die Reaktion hat. — Similis Par­meliae neoconspersae GYEL. sed thallus superne epruinosus et similis Parmeliae Schenckianae var. chalybeizanti STEINER et A. ZAHLBR. sed thallus superne omnino conspersa viridis. Nomenklatur. Parmelia conspersula NYL. 1. c. ist eine gute, selb­ständige Art. Formen sind: f. chalybeizans (STEINER et A. ZAHLBR.) GYELNIK n. comb.; Par­melia Schenckiana var. chalybeizans STEINER et A. ZAHLBR. apud A. ZAHLBR. in Engler, Bot. Jahrb. LX. 1926. p. 509.; in Annal. Mus. Nat. Hung. XXX. 1936. pars bot. p. 127; Parmelia chalybeizans GYEL. 1. c. p. 128. — Thallus superne epruinosus, partim fusco-chalybeus. f. neoconspersa GYELNIK n. comb.; Parmelia neoconspersa GYEL. in Fedde, Repert. XXXVI. 1934. p. 273; Parmelia chalybeizans f. neoconspersa GYEL. in Annal. Mus. Nat. Hung. XXX. 1936 pars bot.

Next

/
Thumbnails
Contents