Pongrácz Sándor (szerk.): A Magyar Természettudományi Múzeum évkönyve 31. (Budapest 1938)
Kőfaragó-Gyelnik, V.: Revisio typorum ab auctoribus variis descriptorum III.
apices crassioribus, articulis 7'5 —9 micr. longis. Asci clavati, usque ad 22 micr. crassi, octospori. Sporae byalinae, ellipsoideae, in apicibus rotundatae, (2—)3 septatae, 19—23 micr. longae, 5'5 —6 micr. crassae. Hypothecium flavo-fuscum. Excipulum paraplectenchymaticum, sine gonidiis, viridi-coeruleum vel plus minus lilacino-fuscum. Pycnidia non vidi. — A Placynthio adglutinato (ANZI) TREV. differ! thallo subtiliter fruticoso (non crustaceo), uniformi (non ad marginem laciniato-effigurato), homo comer ico (non heteromerico), etc. — A Placynthio tantaleo (HEPP) HUE differt protothallo non conspicuo, thallo alio, sporis longioribus et angustioribus, triseptatis (non uniseptatis), etc. — A Placynthio caesitio (NYL.) HUE differt thallo alio, nudo (non pruinoso), sporis triseptatis (non 3—7—septatis) et minoribus, siliceicola (non calcareicola). — A Placynthio nigro (HUDS.) S. GRAY differt protothallo non conspicuo, sporis minus longioribus et siliceicola (non calcareicola). — A Placynthio rosulanti (TH. FR.) A. ZAHLBR. differt thallo subtiliter fruticoso (non squamoso-crustaceo), uniformi (non ad marginem effigurato), epithecio non constanter fusco, etc. — A Placynthio subradiato (NYL.) ARN. differt thallo subtiliter fruticoso (non squamoso-crustaceo), uniformi (non ad marginem effigurato), sporis triseptatis (non uniseptatis) et maioribus, siliceicola (non calcareicola). — A Placynthio pluriseptato ARN. differt sporis vulgo minoribus et triseptatis (non 3—7—septatis), siliceicola (non dolomiticola vel calcareicola). — A Placynthio tremniaco (MASS.) JATTA differt protothallo non conspicuo, sporis maioribus et triseptatis (non uniseptatis), siliceicola (non calcareicola). Nomenklatur. Nach NYLANDER (1. c.) von Placynthium nigrum durch fehlendes Vorlager und größere Sporen verschieden. Das stimmt, wenn auch die Angaben über die Sporenmaße bei NYLANDER zu hoch gegriffen sind. Mir ist es überhaupt nicht gelungen, längere Sporen als 23 micr. zu finden. ARNOLD (s. oben) hat den Typus auch untersucht und nicht längere als 24 micr. lange Sporen gefunden (seine Zeichnungen sind auch gute Beweise dafür). Man muß also annehmen, daß die NYLANDERSCHE 27—30 micr.-sehe Sporenlänge einem Irrtum zu verdanken sind. Die richtige Sporengröße ist auch im Durchschnitt größer als bei Placynthium nigrum. Wegen dieser Eigenschaft nnd fehlenden Vorlagers halte ich diese übrigens auch auf anderem Substrat lebende Flechte für eine von Placynthium nigrum verschiedene Art: Placynthium dolichoterum (Pannaria dolichotera NYL. 1. c.) A. ZAHLBR. Cat. Lieh. Univ. III. 1925. p. 227.