Pongrácz Sándor (szerk.): A Magyar Természettudományi Múzeum évkönyve 31. (Budapest 1938)
Kőfaragó-Gyelnik, V.: Revisio typorum ab auctoribus variis descriptorum III.
s alba, C —, KC + rosea, K -f citrina demum aurantiaco-citrina. Lichen sectionis Xanthoparmeliae VAIN. — Sat similis Parmeliae subconspersae Nyl. f. portugalicae GYEL. sed lobi primarii sat angusti sinuato-ramosi (non subrotundati). Nomenclatura. Est forma Parmeliae subconspersae NYL.: f. munda (Imbricaria conspersa var. munda HAZSL. 1. c.) GYELNIK n. comb. 159. Lecidea caesitia NYL. in Acta Soc. Linn. Bordeaux XXI. 1856. p. 361. Ein Fragment des Typus liegt im herb. Nyl. (No. 17059). Der Originalwortlaut der Etikette lautet: „17059. Lecidea caesitia NYL. Lozère (Prost). Hb. MOUGEOT." Leider ist das Exemplar so klein, daß ich von einer mikroskopischen Untersuchung absehen mußte. Auf Grund des makroskopischen Bildes und NYLANDERS Beschreibung ist es aber sicher mit Placynthium caesitium HUE in Bull. Soc. Linn. Norm. ser. 5. vol. IX. 1905. p. 150 identisch. Ich habe es mit zahlreichen Placynthium caesitium Exemplaren verglichen und im Habitus vollständig gleich gefunden. Es kann also mit ruhigem Gewissen die folgende Nomenklatur genommen werden: Placynthium caesitium (NYL.) HUE 1. c; Lecidea caesitia NYL. 1. c; Placynthium Garovaglii A. ZAHLBR. Cat. Lieh. Univ. III. 1925. p. 227 (pro max. p.). 140. Lecothecium adglutinatum ANZI, Lichenes Longobardi No. 268 (1861); ANZI in Comment. Soc. Crittogamolog. Ital. I. No, 5. 1862. p. 133. Einen Typus habe ich vom Herb. mus. Wien erhalten. Der Originalwortlaut der Etikette lautet: „N. 268. Lecothecium adglutinatum ANZI sp. n. Anzi: Lichenes Langobardi. Ad rupes graniticas valde déclives humidas et umbrosas, ab Oleae regioné usque supra regionem Fagi, in Valle-Tellina, vallibusque adjacentibus (Valle sotto Berbenno, Fusine, Valle di Tartano): non ubique fruetiferum." Ich konnte kein Vorlager beobachten. Im Querschnitt zeigt das mikroskopische Bild blaue oder grünlich-blaue, 4—6 micr. dicke Hyphen in kleiner Zahl. Es ist möglich, daß sie ein rudimentär entwickeltes Vorlager darstellen. Lager ungef. 10 mm im Durchmesser, mehr weniger rundlich, olivgrün, nach der Mitte zu rissig-gefeldert, Felderchen in geringer Zahl, mehr weniger plan, dem Substrat angedrückt, dem Rande zu gelappt, Lazinien meißt 1—1'5 mm lang oder manchmal länger (selten fast bis in die Mitte eingeschnitten), linear, plan, dem Substrat angedrückt, M —% mm breit, wenig