Horváth Géza (szerk.): A Magyar Természettudományi Múzeum évkönyve 1. (Budapest 1903)

Raffray, A.: Voyage de M. L. Biró dans les possessions allemandes de la Nouvelle-Guinée. Psélaphides. Descriptions d'especes nouvelles

4 á A. EAFFRAY versis, 11 ovato, acuminato. Prothorax vix cordatus, magis rotundatus, punctis validis et irregularibus. Elytra paulo magis transversa. Segmento primo ventrali inter coxas posticas oblonge et minute tuberculato. c? . Segmentis ventrali bus 3, 4, 5 simplicibus, 6 basi media trans­versim minute impresso, apice emarginato, 7 rhomboidali, vix deplanato. J . Segmento ventrali fi triangulari, vix deplanato. Berlinhafen : Lemien. Gen. ALOXOMIDUS nov. gen. Brevis, sat crassus, parum convexus. Caput magnum, quadratum, impressum. Oculi magni, medio siti, infra magis conspicui. Palpi maxilla­res mediocres, articulis 2 leviter incurvo, apice paululum clavato, 3 minu­tissimo, subtriangulari, 4 multo majore, subconico, leviter securiformi. Antennje mediocres, clava indistincta, articulis duobus primis majoribus, 3—8 moniliformibus, 9—10 gradatim crescentibus, transversis, 11 magno, subconico. Prothorax antice plus et postice minus attenuatus, breviter ova­tus, ante basin lateribus utrinque sinuatus et coarctatus, foveis tribus sulco transverso unitis. Elytra magna, humeris obliquis, valde notatis, lateribus sinuatis, sulco susepipleurali maximo. margine laterali cultrato et rotundato, basi bifoveata, stria suturali intégra, sulco dorsali lato, abbreviato. Abdomen elytris brevius, lateribus late marginatum, postice attenuatum. segmentis dorsalibus inter se sequalibus, 5 apice obtuse acu­minato, ventralibus 1—5 aequalibus, 6 majore, apice valde inciso, 7 magno, transversim rhomboidali, asymmetrico, operculato, in sexti incisione in­cluso (cf). Prosternum baud carinatum. Metasternum latum. Pedes bre­ves, simplices. Coxis omnibus approximatis. Tarsis elongatis, gracilibiis, articulis 1 minutissimo, 2 elongato, leviter subconico, 3 multo breviore, cylindrico. angustiore ; ungue unico. valido. Ce nouveau genre est très-voisin du précédent, mais outre son faciès différent, il s'en éloigne par son sillon susepipleural qui est très-profond, rendant sinueux le côté au dessous de l'épaule et laissant déborder la marge tranchante des élytres ; il s'en sépare encore par la forme des 6-ème et 7-ème segments ventraux chez les mâles. Les tarses sont plus grêles. Par sa forme courte et ramassée ce genre ressemble peu aux vrais Euplectini, bien que ses hanches postérieures franchement coniques obli­gent à le ranger dans cette tribu. A. variolosus n. sp. (Tab. I. fig. 10.) — Ferrugineus. nitidus, setis aliquot dispersis, antennis pedibusque rufis. Caput crebre subvarioloso­punctatum, latitudine et longitudine aequale, subdepressum. lateribus rectum, temporibus rotundatum, antice quadratum. supra antennas utrin­que obsolete tuberculatum, istis tuberculis lsevibus. inter antennas foveis

Next

/
Thumbnails
Contents