Nyelvtudományi Közlemények 45. kötet (1917)

Tanulmányok - Gombocz Zoltán: A magyar őshaza és a nemzeti hagyomány (I.) 129

A MAGYAR ŐSHAZA ÉS A NEMZETI HAGYOMÁNY. 139' tenditur usque ad nigrum pontúm. A tergo autem habét flumen, quod dicitur Thanais, cum paludibus magnis . . . Scithica* autem terra multum patula in longitudin e ét 1 ati*tudiné. Hbmines Verő, qui habitant eam, vulgariter Dentü* moger dicuntur, usque in hódiernum dieín, et nullius unquan* imperatoris potestate subaeti fuerunt . . . Scithica enim terra,. qüanto a torrida zóna remotior est, tanto propag a n d i s gen e r i b u s s a 1 u b r i o r. Et quamvis admodum sit spatiosa, tamen multitudinem populorum inibi generatorum hec alere suf f iciebat, n e c capere. Quapropter septem principales persone...» Vessük ezzel össze a hím-krónika szövegének megfelelő helyeit: Képes Krónika: «Scythia enim... in tria regna dividitur prinöipando, se. in Bascardiam, Benciam (KÉZAI : Deniiam) et Magoriam... Scytia enim regio in Európa sitüm habét, et extenditür versus orientem. Ab uno latere ponto aquilonari, abalio ver o Eif ei s montibus in cluditur. Löngitudo siquidem seytice patrie trecentis et sexaginta stadiis exténdi pérhibetur> la ti t u d o C. nonaginta . . . (KÉZAI) Scithica enim régió ... a torrida zóna distaris . . . in gentem validissimam crescere ceperunt, nec eos capere ipsa regio poterat, aut nutriré. . .» ' •'' ::

"

;

"'•'•'' EEGINONIS Chrom ad a. 889 (MGH. SS. I, 599): iiScythiá, ut aiunt, in orientem extensa, includitur ab uno latere Ponto, ah altero montibus Riphaeis, a térgo Asia et Ithasi flümine. Patet autem multum in longitudinem et latitudinem. Hominibus hanc inkabitantibus inter se hulli fines; perraro enim agrum exercentj;1nec domus illis ulla, aut teetum vei sedes est, armenta et pecora semper pascéíitibus, et per iiicultas solitudines errare solitis. Uxores liberosqUe secum in plaustris vehunt, quibus córiis imbriUm hiemísque causa tectis pro domibus utuntur. Nullum scélus apud eos furtö gravius, quippe sine tecti munimeríto pecora ét armenta alimentaqué habentibus quid intér silvas superesset, si furari licerét ? Aurum et argentum non perinde ut réliqui mortales appétunt, venationum et piseationum exereitiis inserviunt, lacte et mellé vescuntur. Lamé his U9US ac vestium ignotus, et quanquam contihuis frigoribus affí-