Mitteilungen des Österreichischen Staatsarchivs 19. (1966)
STRNAD, Alfred A.: Pietro Corsinis Legation an den Kaiserhof. Zu den Beziehungen zwischen Reich und Kurie in der zweiten Hälfte des 14. Jahrhunderts
Pietro Corsinis Legation an den Kaiserhof 51 Sanctissimeb) Cesar. Omissisc) prefationibusd) ac persone vestre laudibus, ad quas exprimendas minus valere me sentio, quia tot virtutum tot prerogativarum singularium benedictionibus dotavit dominus excellentiam vestram, quod, sicut inquit Hieronymus scribens ad Paulam: Si cuncta corporis mei verterenture) in linguam et omnes artus mei humana voce resonarentf), nichil dignum virtutibus tuis dicerem 1). Et quia hoc esset iterare negotia notoria §), ubi enim meritorum vestrorum loquax non discurrit, opionio est, ut ait Gregorius ad Patritium Affrice2), venio igitur simpliciter et breviter ad iniuncta observans11), gloriosissime et tranquillissime imperator semper auguste, ut iuxta divine scripture sententiam 3) fiant oculi vestre Maiestatis ‘) intentiJ) in orationem, quam- licet immeritus et indignus in persona sanctissimi patris et domini nostri, dominik) Urbani digna Dei providentia pape Quinti1), uti hodie expono coram vestra humanissima presentia constitutus. Velitisque m), illustrissime principum, ad quem sermo dirigitur, considerare sancte sedis eminentiam non mei minus periti insufficientiam faciatquen) sanctissime sedis et sanctissimi patris reverentia °) nec p) non quam iam videtis benigna q) ac paterna sollicitudo, ut in conspectu Maiestatis *) vestre legatio mea acceptabitis sit. Equidem, illustrissime principum, sanctissimus pater et dominus noster, dominus Urbanus, divina providentia non humana assumptus ad summum apostolatus apicem, sciens se factum caput ecclesie militantis, successorem Petri clavigerum r) paradisi ac Christi regis pacifici vicarium, in huius sue divine creationis principio curam sollicitudinis sue primam habere disposuit circa s) tranquillum et pacificum statum illorum, qui sunt a Deo ordinati, orbis regimini, Christiane fidei et sancte matris ecclesie defensores et advocati precipui et devotissimi filii. Scit *) enim, quod illorum tranquillitas et plena concordia sit adeo u) accepta toti mundo necessaria sit paternarum legum defensio, sit catholicorum omnium et suorum pre- cipue populorum ad Deum et suum in terris vicarium et v) ad ipsiusw) Dei ministros obedientia salutaris et quedam intemerata religio. Itaque in agendis suis primox) occurrit serenitatis vestre gloriosa presentia et adeo singulare domum reputans, quod sui apostolatus y) temporibus orbi cuncto provideritz) vos preesse, religiosissime et invictissime imperator, paterna sollicitudine investigavit, an discordia iam orta inter vestre serenitatis excellentiam aa) et magnificum fratrem vestrum, illustrem dominum Iohannem bb) marchionem Moravie cc) una ex parte ac illustrem dominum Ludovicum regem Ungarie dd) et gloriosum principem dominum Rodul- fum, ducemee) Austrie ex altera, esset ad finem optate pacis adducta. Audivit siquidem sanctissimus et clementissimus pater cum cordis amaritudine, quod etsi sub pendulo sufferentiaff) subsisteretgg) adhuc tamen non est deventum ad pacem et per ipsum optatam concordiam. Sollicitus itaque de tantorum principum tranquillitate nec non intra sanctitatis sue secreta recogitans innumera pericula animarum, corporis hh) rerum4*
