Szilágyi Sándor szerk.: Erdélyi Országgyűlési Emlékek 5. 1601-1607 (Budapest, 1879)

16. fejezet: 1605-1607 - Törvények és irományok

patriam, subque fidelitatem M

ti

s Y

ra

e sacr. redire properarem, contigit ut provincia liaec regnicolarum videlicet trium uationum status et ordines Claudiopolim ad undecimum liuius mensis diem in templo eorum maiori congregati, primum et ante omnia unionem sive perpetuam confoederationem inter tres illas nationes perpetuo duraturam constituerunt et solenni iuramento sibi mutuo in perpetuuni consensum praecipue vero in eligendis pro tempore principibus conspirarunt. Sequenti vero die, me nibil tale expectante, nibilque minus cogitante, principem nominarunt et summa voluntate singillatim petitis suffragiis acclamarunt, cumque semel atque iterum solennibus nunciis dignitatem lianc detulisseut et nullum a me consensum recepissent, tandem onmes consurgentes ad hospitium meum accesserunt, praecipuique, quos domus capere vix poterat, iustantissime me ad subeundum lioc onus, deum testor et onmes praesentes, non sine lachrimis institerunt ac tandem invitum sed multis rationibus convictum in templum deduxerunt, ubi reiteratis vicissim onmibus rationibus, quibus me liberare possem, tam senium quam debilitatem propter continuos morbos, ac alia multa incommoda, quae ex mea administratione in illos redundare possent, recensitis, voluntatem illorum et summum consensum impingere nullatenus potui, praeter alias innumeras rationes hanc etiam allegantes, quod cum ego (deo optimo maximo sit laus) tanta fuerim apud M

te

m V

ra

m sacr. clementia dignus, quantam omnes semper admirati fuerint, certo se confidere, me posse ipsorum causam apud M

te

m V

ram sacr. semper in optimum statum reducere et hoc pacto ipsis recte consulendo, M

f

i V

ra

e sacr. ac toti christianitati utilius posse servire, quam ex privatis meis bonis. Tantis itaque instantiis, precibus et variis abtestationibus victus, illorum electioni et inaugurationi consentire debui, non eo tamen animo ut ego vitam meam hic terminarem, cum etiam, si Deo ita visum foret, in propriis meis bonis, ubi et sepulturam seu requiem senilibus iam ossibus meispraeparatamvolui.Quandoquidem dominum Homonnay nulla onmino ratione recipere voluerunt, imo contra illum iam etiam arma capturi erant, et iu eam rem equitatum etpeditatum Siculorum aliquot millium in campum produxissent, ut sine dubio M« V

ra

e sacr. ignotum esse