Szilágyi Sándor szerk.: Erdélyi Országgyűlési Emlékek 4. 1597-1601 (Budapest, 1878)
13. fejezet: 1596-1599 - Törvények és irományok
214 erd£lyi orszaggy1'i.£sek. diensibus obsidione laborantibus non iuisset succursum; legationes tam honorifice et vari§ ad nos destinat^ et per nos perfect^ non fuissent; nec publica prouinci^ salus procurata. Et ipsi prout merebantur, qui contra nos confinxerant quod mortem illis moliremur, dum eos conscios sibi consciencia stimulabat, iamdudum necati et inkonestissima morte sublati fuissent. Priuilegia etiam in liac tanta prouentuum et bonorum dissipatione et prouinci§ ac temporum uecessitate, si qiu; violata sunt, producantur; qu^ tamen nulla demonstrare poterunt. Habitam fuisse publici commodi et defendend^ ac couseruand^ prouinci^ potius quam priuati rationem et quasdam ineptas deputationes vsque ad aduentum Serenitatis vestrae dilatas fuisse, ab omnibus sane mentis et iudicij probatum est. E contra ipsi quidam arrogantes, neque caesareae Maiestatis clementiam et gratiam, neque autoritatem nostram prout decebat, agnosctntes, fidei su§ immemores, qui qualicunque gubernationi per suam Maiestatem caes. institut^ iurauerant, principatum et primas partes omnium rerum et actionum ambiebant, vt sunt Bochkay et cancellarius, qui mutuum congressum clam habebant, et ibi secreta consilia coquebant. Bochkay uero noctu quoque comitatuum comitellos, de quibus supra meminimus et affines suos conuocabat. Ynde mirum non est, quod de sua c§de, quasi eam nos illi intentare voluissemus, somniabat, qu§ tamen nobis ne in cogitationem quidem venit, neque enim poteramus nobis persuadere eum talia moliri; etsi non deerant secret^ quedam suspiciones, quas sue caes. Maiestati perscripsimus, neque tamen quicquam in lucem proferre ausi sumus; praesertim quod ipse iam ante animo metum quendam volutabat, nolentes illi dare occasionem formidinis aut suspicionis et ob id proditionis et defectionis. Augebat Bochkaio principatus appetendi animum nimia et inexplebilis ipsius sordicies et auaricia, et incredibilis arrogantia, qui nemineui se superiorem pati poterat. Sed vt antea a nutu ipsius omnia pendere desiderabat, quod adueniente Serenitate vestra sciebat se non consequuturum. Liberum quoque baronatum, vt isthic vocatur, cuius obtentu null§ iu publicum contributiones, nulla subsidia, nulli milites, nulla annona, nihil auxilij confertur; preterea arcem Gerghen, que
