Szilágyi Sándor szerk.: Erdélyi Országgyűlési Emlékek 1. 1540-1556 (Budapest, 1875)

1. fejezet: 1540. aug.-1542. marcz. - Törvények és irományok

su§ Maicstatis in lioc negocio respondere voluerint liuncio Turce. Maiestas sua intellegit legacionem et nuncium Turcarum Imperatoris et videt animum illius eundem esse, qui semper fuit, ut Regnum in plures partes dividat, quo facilius eo potiri possit. Maiestas autein Regia, Dominus noster clementissimus eo ab inicio omnem operam intendit, et nunc id agit, ut dispersa et diuisa in unum colligere possit, ne iuxta Salvatoris verbum in diuisione ista regnum desolari et perire contingeret. Non videtur Maiestati sue, quod in aliqua parte applaudendum sit liuic nuncio Turce, ubi eos, et omnes regni incolas mancipia appellat, licet eciam si blandius et delectabilius quid dixisset, eo tamen tendit, ut instar aliorum, qui vera ipsius sunt mancipia, ipsis quoque pro animi sui libidine in rem suam abuti posset. Nec illud suc Maiestati placet, quod ad ulcionem tendere se in Serenissimum Joanem regem bone recordationis pre se fcrat, si diucius vixisset, per hoc enim palam facit in omnibus et amicis et subditis suis: se semper inventurum quod repreliendat et quod cum eorum ruina ulciscatur, unde discere et sibi cauere scient, quicunque ipsius amicitiam et subiectionem querunt, quum constet, interrumpendi amicitiam et foedera nunquam defuturam Turcg occasionem, ubi volet. Quod item nominatim a se ipso, ex fratribus quidem eorum nulla electionis prerogativa ipsis concessa, principem proponit et eligit. Iti hoc maius quid derogasse eorum libertati vident, quam hactenus Moldavis vel Transalpinis esset derogatum. Illis etenim ex sanguine suorum principum in locum demortui eligere Waywodas hactenus liberum fuit. Maiestas sua ita semper persuasum de domino Maylato habuit et habet, ut pro libertate patrie mortem quantumvis atrocem perferre esset prompcior, quam sub nomine suo eterne seruituti patriam tam nobilem in Regni et tocius Christianitatis detrimentum et periculum addicere, cui rei clarissimis rebus gestis testimonium dedit, ubi pro patria omnibus fortune casibus vel cum vite periculo sese obiectare nunquam dubitaverit, cuius sententir? eum esse eciamnum Maiestas sua cer-