Fraknói Vilmos és Károlyi Árpád (szerk.): Monumenta Hungariae Historica 3. Monumenta Comitialia regni Hungariae 10. 1602—1604 (Bp., 1890)

III. A POZSONYI ORSZÁGGYŰLÉS 1604. MÁRCZIUS–ÁPRILISBAN.

1603. DECZKMHKK 13. 415 VII. 1603. decz. 13. Zalatnoky György pécsi püspök kir. tanácsos véleményes jelentése Mátyás föherczegliez az 1604-diki országgyűlés egybehívása, de különösen a megürült országzászlósi állások betöltése és a protestánsok ellen való állásfoglalás tárgyában. Hátirat: Votum episcopi Quinqueecclesiensis ratioue diaetae. — Serenissime princeps domine domine mihi clementissime, humilium meoruin obsequiorum et orationum devotarum sempiternam commendationem. Ex speciali mandato sacrae caesareae et regiae maiestatis domini nostri clementissimi nec non serenitatis vestrae reverendissimus dominus locumtenens inter reliquos praefatae sacrae caesareae regiaeque maiestatis consiliarios mihi quoque proponit tria pro consilio et mandat, ut diligenti discussione praehabita sententiam meam de eis fideliter perscribam. Primum est. quo tempore celebranda sit diéta et in ea quid regnicolis proponendum; secundum an filio natu maiori spectabilis et magniíici domini Thomae Erdeődy expediat modo conferre episcopatum Sirminiensem ; tertium ex tribus competitoribus nempe Greorgio Thurzo, Sigismundo Forgach et Francisco DersÜ'y cui nam sit conferendum officium dapiferatus per domini Erdeody translationem ad magisterium ofíicii tavernicatus vacans. De quibus ego pro ingenii mei tenuitate et fide quam sacratissimo imperátori regi et domino meo clementissimo debeo salvo aliorum dominorum consiliariorum iudicio breviter ita sentio. Quo ad primum: Quia proxime praeterita diaeta bene instituta fűit neque vel ego animadverti vel ex aliis intellexi, quidpiam defuisse: sentio eodem prorsus modo praesentem quoque instituendam esse eademque proponenda. Quod enim experientia comprobavit, bene alias gestum esse, non videtur immutandum sine gravi et manifesta causa, quae hic nulla apparet; tempus tamen si aliquanto anticipari posset, cousultum videretur praesenti rerum statui. Quo ad secundum: etsi res parvi momenti eenseri posset