Fraknói Vilmos (szerk.): Monumenta Hungariae Historica 3. Monumenta Comitialia regni Hungariae 4. 1557—1563 (Bp., 1877)

I. A POZSONYI ORSZÁGGYŰLÉS 1557. Júniusban.

1557. JÚNIUSBAN. .103 .103 suis faeliciter nauauerit, et in posterum quoque neque suae neque filiorum suorum, dominorum nostrorum clementissimorum, personae, pro huius regni sui Hungáriáé permansione, parcere vellet. Pro qua quidem singulari suae maiestatis erga regnum istud suum dementia, adeoque pio et paterno, vereque Christiano affectu, praefati eiusdem fideles subditi. cum summa subiectione et perpetuorum fideliumque seruitiornm suorum debita oblatione, suae sacrae maiestati, principi videlicet et regi eorum clementissinio, gratias quantas possunt maximas agunt, offeruntque eam maiestatis suae clementiam, nedum fortunarum suarum iactura, verum etiam, si res ita tulerit, capitum vitaeque ipsorum periculo fideliter se promerituros. Ubi itaque sacratissima sua maiestas fidelibus suis Hungaris clementer significare dignata est, tum sacri Romani imperii status, tum vero regnum suum Boemiae, et alias prouincias, acl iuuandos vicinos suos Hungaros, satis promptos et beneuolos se declarasse, ideoque eosdem clementer hortatur, ut ipsi quoque, quorum res maxime agitur, pro aris et focis, verique dei cultu ac religione Christiana, ea quae pro rei et periculi instantis magnitudine praestare possunt, alacriter et sine ulla cunctatione conferant, suasque tandem, quantas maximas possunt, vires externis adiungant, ut tam sua maiestas, quam exterae quoque nationes cognoscant Hungaros ipsos, quamuis in magnam angustiam redactos, facultatibus item et potentia iam ultra quam dici possit exhaustos et attritos, sibi et patriae suae pro posse suo non deesse, totique reipublicae Christianae ad internetionem usque, sicut bonos Christianos de cet, seruire velle; parati sunt penes suam maiestatem sacratissimam, si videlicet eam personaliter, vel serenissimos eiusdem filios, aut unum ex ipsis, dominos eorum clementissimos, in bellum proficisci contigerit (prout sua maiestas, nec suae, nec serenissimorum liberorum suorum personae parcere statuit), vel penes dominum palatinum, illo modo, iisdemque rationibus, atque gentium apparatu, pro conseruanda, vel etiam, auspice deo, recuperanda patria, insurgere, quibus se in proxime praeterito conuentu Posoniensi, in expeditionem profecturos obtulerunt. Et quamuis regnicolae ipsi, habita ratione maximi et quasi extremi periculi, multo maiora praestare cuperent,