Fraknói Vilmos (szerk.): Monumenta Hungariae Historica 3. Monumenta Comitialia regni Hungariae 2. 1537—1545 (Bp., 1875)
IX. A POZSONYI ÉS BESZTERCZEBÁNYAI ORSZÁGGYŰLÉSEK.1541. Márczius- és 1542. Februáriusban.
826 POZSONYI ÉS BESZTEKCZEBÁNYAI OLISZÁU GYŰLÉSEK. Sed quam indigiie et immerito earum conditionum, quas tum cum ad tractationem ventum erat, per-comissarios et oratores nostros proposueramus et obtuleramus, equitas plusquam honestissima contempta et repulsa sit, et quam jniqua contra petita fuerint, perlongum f'ore jmpresentiarum recensere. Tantum haec pauca ipsis de consilijs et actionibus 110stris jndicare jmpresentiarum opere pretium existimasse nos, vt inde tanto magis perspicere possent, et si totis viribus tranquillitatem, jncolumitatemque ipsi regno Hungarie parare nusquam cessauerimus, tarnen vel propter aduersariorum nostrorum non recta consilia, vel, quod magis credendum est, ob Dei optimi maximi, peccatis sceleribusque nostris grauissime indignantis, iram, vt qui hoc veluti flagello errantis, et fraterna Christianaque charitate plane exuti populi sui flagitia castiganda, puniendaque proposuerit, 11011 potuisse conatus hactenus nostros, quamlibet paterne pieque pro regni Hungarie tuitione susceptos, ad optatum speratumque exitum deducere; spectasse autem eo omnes illos conatus actionesque nostras, primum vt eos, qui nobis aduersarentur, ad sanam mentem sanaque consilia reduceremus, vt facta nimirum vnanimi concordia, consonatisque omnium regnicolarum in idem voluntatibus, regnum ipsum pristino nitori restitueremus, et ex imminentibus calamitatibus eriperemus, deinde vt Budam regni caput sedemque, pacifica via, aut si id obtiueri uon posset per aduersariorum iniurias, vi bellica consequeremur, priusquam in Turcarum potestatem miserabiliter veniret ; consyderasse enim nos altius, quod si ille locus per Turcas occuparetur, tunc sane difficilimum fore tarn potentem hostem inde, absque magnis validissiinisque exercitibus, eijcere, et ob eam causam nos nullis laboribus pepercisse, vt istam calamitatem, quam quasi previderamus ingruituram, quoquo modo auerteremus, cumque Turcoruin aduentum appropinguare, jmo et ipsum tyrannum in propria persona accurrere audiuissemus, non destitisse 110s dies noctesque in eam curam incumbere, vti repentina auxilia in tanta necessitate et periculo, tempestiue consequeremur, eiusque rei causa relictis interim patrijs nostris, non sine maximo incfimmodo nostro populorumque nostroram, Ratisponam aduolasse ; sed cum ea ipsa auxilia promissa nimis tarde aduenirent,
