Nagy Imre: Sopron vármegye története. Oklevéltár második kötet (Sopron, 1891)
et in dies eciam augentur. Ne igitur plura mala et damna exinde sequantur, volumus igitur et fidelitati vestre harum serie firmissime committimus et mandamus, prout eciam nonnullis aliis civitatibus et dominis commisimus, quatenus universas gentes vestras absque ulla ulteriori mora, et omni allegacione posthabita, penes fidelem nostrum magnificum comitem Petrum comitem de Sancto Georgio et de Bozyn, iudicem curie nostre, qui castrum ipsum obsidebit, et partes illas ab illacione damnorum cum eisdem defendere habebit, módis omnibus mittere debeatis et teneamini; nam alias certi sitis, vos, prout eciam alias scripsimus, graviter puniemus. Et tandem, si quid damni et incommodi sustinueritis nemini quam vobis imputabitis; aliud igitur nulla racione facere presummatis. Datum Bude, in festő beati Mathei apostoli, anno domini Millesimo quinquagesimo duodecimo. Levél alakban összehajtva és Sopron városához czimezve, zárlatán a titkos pecsét nyomaival; eredetije Sopron város kárában XXXI. FF. III. 10+. • 379. II. Ulászló király Bazini és Szentgyörgyi Péter grófnak s országbírónak megengedi, hogy Rust mezővárosát falakkal és sánczokkal körülvétethesse s megerősítéssé. Buda, 1512. oct. 7. Nos Wladislaus dei gracia rex Hungarie et Bohemie etc. memorie commendamus tenore presencium significantes quibus expedit universis, quod nos cum ad supplicacionem fidelis nostri spectabilis et magnifici Petri comitis de Bozyn et de sancto Georgio, iudicis curie nostre, tum eciam considerato fidelitate et serviciis eiusdem nobis et sacre corone nostre per eum exhibitis, id eidem ex gracia nostra duximus annuendum et concedendum, ut ipse oppidum suum Reust (így) vocatum muro et fossato ac aliis necessariis propugnaculis circumvallare ac munire et fortificari facere possit et valeat, ita tamen talique condicione, ne ipse comes Petrus aut heredes vel successores sui ex ipso oppido huic regno nostro aut quibuspiam regnicolis nostris vel vicinis et commetaneis eiusdem loci aliqua damna, nocumenta aut hostiliter inferre ullo unquam tempore audeant, imo annuimus et
