Nagy Imre: Sopron vármegye története. Oklevéltár első kötet 1156-1411 (Sopron, 1889)

dicti regni nostri expedicionibus prosperis et adversis, specialiter vero in summenda vindicta acerbe mortis illustrissimi principis domini Andrée olim incliti regis Jérusalem et Sicilie fratris nostri karissimi beaté memorie continue lateri nostro adherendo, diversis et inopinatis casibus et persone periculis, non parcendo rebus nec persone sé exponendo, pro exaltacione nostri regiminis per eosdem nostre maiestati impensis et exhibitis, recensitis et in memóriám revocatis, attendentes quoque devocionem et sinceram complacenciam predicti domini Stephani prepositi, qui in cunctis nostris arduis et summis legacionibus, velud (így) nostri honoris prosecutor, sepesepius versus partes maritimas et curiam Románam ac partes Tuscie et Lombardié procedendo, laudabiles et solemnes, ac multifarios exhibuit famulatus pro nostri regalis honoris incremento, quandam possessionem nostram Zoath vocatam in comitatu Supruniensi in tenutis de Rabakuz existentem, simul cum sessione Mortuntelekee vocata, nunc habitatoribus destituta, ac ponte Untathou dicto, super fluvium Raba nuncupato adiacenti, tributoque in eodem ab antiquo exigi consveto ac molendino, similiter in ipso fluvio habito, necnon aliis utilitatibus et pertinenciis universis, sub eisdem métis et terminis, quibus per nos ac nostros officiales nomine honoris nostri regii hactenus possesse extiterunt et conservate, in aliqualem recompensacionem fidelium serviciorum eorumdem magistri Johannis aule nostre militis, domini Stephani prepositi et Benedicti filiorum Laurencii filii Emirici, ac morte predicti Laurencii patris ipsorum, qui tempore excellentis principis prelibati domini Karoli regis genitoris nostri karissimi, in sua expedicione in partibus transalpinis pro regia sacra corona viriliter dimicando extitit interemtus, nove nostre donacionis titulo, eisdem magistro Johanni, domino Stephano preposito et Benedicto filiis Laurencii, et per ipsos heredibus eorumdem magistri Johannis et Benedicti fratris sui, heredumque successoribus, tamquam bene meritis, de consensu et voluntate excellentissime principisse domine Elyzabeth regine Hungarie genitricis ac domini Stephani ducis fratris nostrorum karissimorum, habitaque matúra deliberacione prelatorum et baronum