C. Tóth Norbert: Zsigmondkori oklevéltár X. (1423) (Magyar Országos Levéltár kiadványai, II. Forráskiadványok 43. Budapest, 2007)

latere eiusdem vie de Bechke ad Fogach ducentis a sinistra parte per longi­tudinem ipsius vie existentem, aliam vero, que esset ab eadem parte dicte vie uno fine ad ipsam viam, aliam vero ad quedam virgulta situatam si­mulcum aliis terris arabilibus ex eadem parte iamdicte vie usque metas prefate possessionis Bechke existentibus iamtactis Nicolao et Johanni ca­nonico filiis Laurentii reliquissent. - Econverso quandam terram a latere partis occidentalis eiusdem vie de Bechke venientis penes ipsam viam colla­teraliter in duobus diverticulis existentem incipiendo a quodam parvo ne­more in latere antedicte terre retro pomerium prescriptorum filiorum Lau­rentii habito usque metas iamfate possessionis Bechke adiacentem in duas partes divisissent, quarum una a parte ville Fogach incipiendo a quibusdam duabus parvis arboribus ilicum meta terrea circumfosis usque predictum parvum nemus cessisset prefato Stephano de Bew, alia parte eiusdem a par­te prescripte possessionis Bechke Nicolao de Usa et fratribus suis antedictis rémanente. - Ceteras autem utilitates, videlicet silvas, nemora, prata et ali­as quaslibet utilitates prescripte possessionis Fogach in communi usu re­liquissent. Hac itaque prescriptorum regii, capitularis et nostri hominum relatione facta et percepta nobis seriem huiusmodi possessionarie statu­tionis et divisionis coram ipsa universitate nobilium tribus vicibus, ut mo­ris est, alta voce promulgari facientibus, quia sicut in facie dicte possessio­nis Fogach, sic et nunc in dicta nostra congregatione ipsis possessionarie divisioni et statutioni nullius omnino hominum contradictio instetit, ymo earn partes antedicte ratificarunt, ezért az alispánnal, a szolgabírákkal és az esküdtekkel együtt a végrehajtott osztályt megerősíti és a feleket meg örököseiket a nekik jutott rész birtokában mindörökre meghagyja. Hártyán, igen díszes kezdő N betűvel, függőpecsét selyemzsinórjával. DL 43572. (Múz. törzsanyag, Vétel 1881. - A Fáy-gyűjteményből.) 1439 Nov. 22. (prope vülam Gyarmath, 20. die f. [IV] p. omn. sanct.) Garai Mik­lós nádor emlékezetül adja, hogy Nógrád és Hont megye nemességének universitas-a részére mindenszentek ünnepe utáni [szerdán] (nov. 3.) prope villám Gyarmath tartott congregatio generalis-án Parvus István Kun (dic­tus) Tamás nevében felkelvén előadta, hogy Pribel-i Danen László egykor Tamás apjának egy lovát [....] új forint értékben titokban elvitte és többszö­ri kérésére sem adja vissza, ezért most Marchal-i Oth fia: István özevgyétől: Annától, László testvérétől kéri vissza. - Ezt hallván az asszony ügyvédje: Dalyo-i György azt válaszolta, hogy a néhai László mindenben ártatlan volt. A nádor, mivel a felperes ügyvédje eskütételt javasolt, úgy ítélt, hogy Anna asszony egyedül vízkereszt 15. napján (1424. jan. 20.) Nógrád megye egyik szolgabírójának jelenlétében in ecclesia sua parochiali 1 in dicta Mar­chai fundata tegyen esküt ártatlanságáról. Majd a szolgabíró az esküt köve­tő első megyei ítélőszéken Suran faluban szóban tegyen jelentést az alis­pánnak és a szolgabíráknak. Papíron, hátlapján pecsét darabkáival. DL 98133. (Acta post advocatos.) - A hát­lapján alul: relicte Stephani de Marzal, alatta: sacramentumi?). 1 Utána egy szó, amely leginkább az ibidem és pridem keverékének tűnik.

Next

/
Thumbnails
Contents