Franciscus Dőry: Decreta Regni Hungariae : Gesetze und Verordnungen Ungarns 1301–1457 (Magyar Országos Levéltár kiadványai, II. Forráskiadványok 11. Budapest, 1976)

Decreta

nobilium ac alterius status hominum iobagiones in prefatas nostras regias civitates, oppida b et possessiones castrorum nostrorum tenutas et generaliter quilibet libere condicionis homines de possessionibus ecclesiarum in nobilium possessiones et de nobilium possessionibus in earundem ecclesiarum possessiones temporibus Semper successivis universis et perpetuis habita licentia iustoque terragio et aliis debitis eorum solutis et expeditis liberam, tutam et omnimodam moraturos se transferendi habeant facultatem harum nostrarum litterarum per vigorem. His c moderaminum limitationibus clare presentibus expressatis, ut quicumque et quorumcunque iobag ionqm dominus aliqua birsagia sua, quibus iobagio suus aliquo tempore fuisset convictus.infraunius mensis spatium differens non exegisset super eundem, extunc ipse birsagia talia super ipsum iobagionem suum dicto uno mense elapso recipére et eundem iobagionem retinere non valeat, sed idem iobagio, quo maluerit modo prehabito indempnis et illesus moraturus accedat 1 s XV. Preterea quicunque, vel quorumcunque Jobagionum dominus collectam, seu da­tionem atiquam super suum imposuerit iobagionem termino unius mensis ad hoc sibi assi­gnato dationem eandem expirato ipso termino unius mensis infra quindecim dies super eundem recipére protelassef, extunc ipse dationem huiusmodiIsic protelatam b super eun­dem iobagionem suum ipsis quindecim diebus expiratis, extorquere et iobagionem eundem retinere non queat, neque possit. Sed idem iobagio c superius limpide nominatus, quo voluerit quitus et pacificus libere moraturus discedat. 1 XVI. Ceterum si alicuius térre dominus suum iobagionem, aut aliquem de villa ante tempus licentie receptionis eiusdem in facto aliquo non inculpaverit et calumpniatus non ex­titerit, extunc ipse iobagionem talem post tempus receptionis ipsius sue licentie calumpnia quavis relegata liberum a se abire permittendo, in nullo queat dampnificare, aut disturbare presentis scripti et decreti nostri patrocinio mediante. 1 Et ut huiusmodi sanxionis nostre decretum salvum Semper habeatur et solidum, volumus et presentibus firmissimo edicto precipimus et mandamus universis et singulis comitibus vel vi­cecomitibus et iudicibus nobilium i Horum comitatuum, in quibus in eventu temporis pretitu­lata disceptatio fuerit fortasse exorta, ut ipsi nostros regios et earundem ecclesiarum nec non baronum, nobilium et alterius status ac preeminentie homines castellanos, officiales, iudices et villicos ipsarumque ecclesiarum rectores nec non nobiles et alterius regni nostri status ho­mines ac officiales eorundem ad premissi nostri decreti regalis Observationen! cum eorum dampnis et gravaminibus compellant Semper et coerceant, teneant ac astringant mera nostra regia auctoritate per nos eis attributa mediante. • XIV. * Litt, opidis b Litt, opida c Litt, hiis XV. a Litt, protellasset b Litt, protellatam c Litt, idbagio XIV. 1 Der G. A. widerholt G. A. I-II vom 3. Aug. 1397 wortwörtlich und übernimmt G. A. VI vom 15. Apr. 1405, läßt aber den letzten Satz des letzteren (über die Leibeigenen jenseits der Drau) weg und schaltet die traditionellen Bedingungen des Wegzugs ein. In den folgenden Jahren wurde das Gesetz oft angeführt, so 1406: Zs. O. II. 4846; 1407: ebenda 5499, 5505, 5516, 5595; 1408: ebenda 6038; 1409: ebenda 6660, usw. XV. 1 Wortwörtlich identisch mit G.A. III vom 3. Aug. 1397. XVI. 1 Wortwörtlich identisch mit G.A. IV vom 3. Aug. 1397. Cond. 1 Bis dahin wortwörtlich identisch mit der Conclusio des Dekrets vom 3. Aug. 1397.

Next

/
Thumbnails
Contents