Szentpétery Imre: Az Árpádházi királyok okleveleinek kritikai jegyzéke II. kötet 2-3. füzet 1272–1290 (Magyar Országos Levéltár kiadványai, II. Forráskiadványok 9. Budapest, 1961)

1274. (febr. 22 —szept. 3. között) 1933. sz.) Mete autem eiusdem térre secundum quod in litteris conventus de Saag continebatur, hoc ordine distinguntur: Prima meta incipit ab oriente a rivulo Malatyn et vádit versus meridiem per quendam monticulum ad arborem, que tulg vocatur, sub qua est meta sicque procedendo per eundem monticulum ad ictum unius sagitte in eodem monticulo est meta, deinde veniens directe contra meridiem cadit in eundem fluvium Malatyn sub silva et sic in ipso rivulo venit sursum usque alpes, qui rivulus ibi est pro meta, postmodum retrogreditur de alpibus versus occidentem inter villám Scelech et villám Lypche ad montem, ubi in medio montis est meta et sic descendens per eundem montem venit ad silvam, que est de querkubus (!), itaque tendens per médium eiusdem silve venit ad truncum, qui similiter est de querku (!), ubi est meta, que dividit eandem silvam assignando dimidietatem eiusdem in portionem ville Lyche(!) et aliam dimidietatem in portionem ville Scelech, dehinc per eandem silvam progrediens venit ad quandam arborem egur vulgarit (!) nuncupatam, ubi est meta, abinde per planitiem venit ad quandam arborem tul vocatam, ubi est meta, postmodum intrat silvam per eundem montem et percurrens silvam exit ad tres metas terreas, post gradiens venit ad pratum, in quo est quercus sicca, postea a prato incipiens venit contra villám Lyzk ad salicem, que est iuxta fluvium Waag, rursum a salice procedens versus orientem iuxta fluvium Vaag venit usque locum, ubi dictus rivulus Malatyn cadit in fluvium Wag et sic terminatur. Nos itaque petitionibus predictorum hospitum pietate regia favorabiliter inclinati, considerantes petitiones eorum fore legitimas et iustas in hac parte dictumque privilégium karissimi patris nostri ratum habentes per omnia et acceptum de verbo ad verbum cum metis térre predicte secundum, quod in litteris eiusdem conventus de Saag exprimebatur, insertum presentibus confirmamus dupplicis sigilli nostri munimine roborando. Dátum per manus magistri Benedicti sancte Strigoniensis ecclesie electi, aule nostre vicecancellarii et prepositi Budensis, dilecti et fidelis nostri anno domini M° CC° LXX° quarto, regni autem nostri anno secundo, venerabilibus patribus Stephano Cholochensi et Johanne Spalatensi archiepiscopis, Lamperto Agriensi, Briccio Chanadiensi, Job Quinqueecclesiensi, Paulo Vesprimiensi aule nostre cancellario, Philippo Vaciensi aule domine regine consortis nostre karissime cancellario, Lodomerio Varadiensi, Tymotheo Zagrabiensi, Dionisio Jauriensi et Petro Transiluano episcopis ecclesias dei feliciter gubernantibus, Dionisio palatino comite de Okylich et iudice Cumanorum, Henrico bano totius Sclauonie, Nicolao woyauoda Transiluano comite de Zonuk, Joachino magistro tauarnicorum nostrorum comite de Plys, Nicolao iudice curie nostre comite de Gecke, Paulo bano de Zeurino, Renoldo magistro dapiferorum nostrorum comite Zulgageuriensi, Herbordo magistro agasonum nostrorum comite de Barana, Nicolao magistro pincernarum nostrorum, Johanne comite Supruniensi, Gregorio comite Castriferrey, Moys comite Symigiensi, Dedalo comite Zaladiensi et aliis quampluribus comitatus regni nostri tenentibus et honores. A jelen és a benne átírt oklevél kritikáját lásd az 1933. számnál. 2468. — a Zolum falubeli királyi hospesek kérésére átírja és megerősíti IV. Béla 1254. ápr. 23-i privilégiumát (1008. sz.) a hospesek kiváltságáról. Eredeti: Díszes kezdő L. Zólyom város lt. (OL. Fkgy. H. 54.) Kivonat: Levéltári Közlemények III. 237. Az oklevél szövege: Ladizlaus dei gratia Ungarie, Dalmacie, Croacie, Rame, Seruie, Gallicie, Lodomerie, Cumanie Bulgarieque rex universis Christi fidelibus presens scriptum inspecturis salutem in auctore salutis. Universorum notitie harum serié volumus fieri manifestum, quod hospites nostri de villa Zolum ad nostram accedentes presentiam maiestati nostre cum instantia supplicarunt, ut privilégium inclite recordationis Bele quondam regis serenissimi, karissimi et reverendissimi avi nostri, quod quidem privilégium super ipsorum libertatibus emanaverat, nostro dignaremur privilegio communire tenoréin ipsius privilegii nostro privilegio de verbo ad verbum inseri faciendo, qui est talis: (Következik IV. Béla 1254. ápr. 23-i privilégiuma, lásd az 1008. sz.) Nos igitur, qui ex liberalitate regia collationes gratuitas a nobis factas volumus in perpetuum conservare illibatas pensatisque meritis singulorum ampliora conferre gratiose eorundem hospitum supplicationibus exauditis predictum privilégium karissimi avi nostri Bele duximus ad eternam rei memóriám liberaliter confirmandum. In cuius rei certitudinem firmitatemque perpetuam presentes concessimus litteras duplicis sigilli nostri munimine roboratas. Dátum per manus venerabilis viri magistri B(enedicti) divina miseratione sancte