Református Kollégium, Marosvásárhely, 1894. Az iskola múltja

193

5. Kemény Sámuel felett oratio, 1744. (1169 k/3)

b) Kéziratban, jegyzetei és fordításai:

1. Raritates sacrae, 4r. 57 levél, index 3 levél,

2. Observationes quaedam, 4 levél 4r.

3. Trigonometria 7 levél, ad lectorem—előli * l/2 levél, 1743. ápril 26.

4. Elementa opticae Wolffianae e germanico in latinum idióma versa, 13 levél.

5. Elementa catoptrieae Wolffii. 6 levél, 1741. szept. 28.

6. Elementa architecturae civilis 34 levél.

7. Elementa architecturae militaris, sive fortifica toriae. 1743. 26 levél.

8. Calendario-graphia vetus et nova. In usum auditorum suorum concinnata. 1742. 22 levél.

9. Elementa chronologiae Wolffianae ex idiomate germanico in latinum translata. 24 levél.

Yos appello Judices atque Arbitros, Patres Conscripti, velut summos, in ecclesiis nostris legum justitiae, et religionis vindices ac statores, imo ipsius Dei vicarios et plenipotentiaries!

1- mo. Si erraverim, quod a receptae in patria religionis placitis latum pilum declinaverim, (uti me hac in re errasse, neque diniteor), num inquam unicuique jure factum non fuisset satis, aeterno, de praefata materia silentio? quod, ubi serpens in animis quorundam hominum scandalum animadverti, sponte obtuli ac vovi.

2- do. An non durum nimis sit, et inclementiae affine, unicum, eum- que tantillum errorem, poena in ultimum vitae terminum duratura, imo post fata, etiam in infelicem posteritatem transitura, castigari et affici ? Judicate

3- io pro ingenti vestra prudentia Magni Proceres! An non Serenissimo Prussiae Regi, ejusque Consiliariis, Academiarum item Professoribus, quorum perenni munificentia peregrina nostra Juventus utitur, an non inquam bilem merito moveat, si forte illis aliquando pervenerit ad aures, Nos infelices propter doctrinam, quam ipsi publice ac constanter profitentur, quamque ad ipsorum peff s hausimus, miserabiliter sic proscribi et prostitui ? Ministerio Sacro in utraque patria abdicari : aeternae ignominiae cum universa cognatione et familia probrose exponi: victus et amictus quotidiani quaerendi, familiaeque alendae via modoque privari: sedibus exigi, et quae sunt coetera, non multum charitatis christianae specimen et signum spirantia.

Sed cum ipsi, de quibus jam loquor, populares nostros, in communionem sui coetus et ecclesiae, imo sacrae coenae participationem admittant; quae causa vel saltem in speciem justa excogitari a quocunque potest, cnr ipsorum in hoc puncto religionem irreconciliabili odio de- te8temur, silentioque non contenti eorum in religione consortes ad eje- rationem sententiae, sub amissione honoris et officii inflexibili duritie cogamus atque adigamus ?

13*