Református Kollégium, Marosvásárhely, 1882

193

5. Kemény Sámuel felett oratio, 1744. (1169 V3)

b) Kéziratban, jegyzetei és fordításai:

1. Raritates sacrae, 4r. 57 levél, index 3 levél,

2. Observatioues quaedam, 4 levél 4r.

3. Trigonometria 7 levél, ad lectorem—elöli 1/2 levél, 1743. ápril 26.

4. Elementa opticae Wolffianae e germanico in latinum idióma versa, 13 levél.

5. Elementa catoptricae Wolffii. 6 levél. 1741. szept. 28.

6. Elementa architecturae civilis 34 levél.

7. Elementa architecturae militaris, sive fortificatoriae. 1743. 26 levél.

8. Caleudario-graphia vetus et nova. In usum auditorum suorum concinnata. 1742. 22 levél.

9. Elementa chronologiae Wolffianae ex idiomate germanico in latinum translata. 24 levél.

Vos appello .Tudices atque Arbitros, Patres Couscripti, velut suramos, in ecclesiis nostris legum justitiae, et religionis vindices ac statores, imo ipsius Dei vicarios et plenipotentiarios!

1- mo. Si erraverim, quod a receptae in patria religionis placitis latum pilum declinaveriin, (úti me hac in re errasse, neque diftiteor), nuin inquam unicuiquo jure factum non fuisset satis, aeterno, de prae- fata matéria silentio? quod, ubi serpens in animis quorundam homí- num scandalum animadverti, sponte obtuli ac vovi.

2- do. An non durum nimis sit, et inclementiae affine, unicum, eum- que tantillum errorem, poena in ultimum vitae terminum duratura, imo post fata, etiam in infelicem posteritatem transitura. castigari et affici ? Judicate

3- io pro ingenti vestra prudentia Magni Proceres! An non Serenis- simo Prussiae Regi, ejusque Consiliariis, Academiarum item Professo- ribus, quorum perenni munificentia peregrina nostra Juventus utitur, an non inquam bilem merítő moveat, si forte illis aliquando perve- ncrit ad aures, Nos infclices propter doctrinam, quam ipsi publice ac constanter profitentur, quamque ad ipsorum pedes hausimus, miserabi- liter sic proscribi et prostitui ? Ministerio Sacro in utraque patria ab- dicari: aeternae ignominiae cum universa cognatione et família prob- rose exponi; victus et amictus quotidiani quaerendi, familiaeque alen- dae via modoque privari: sedibus exigi, et quae sunt coetera, non múltúm cliaritatis cliristianae specimen et signum spirantia.

Séd cum ipsi, de quibus jam loquor, populäres nostros, in commu- nionem sui coetus et ecclesiae, imo sacrae coenae participationem admittant; quae causa vei saltem in speciem justa excogitari aquocunque potost, cnr ipsorum in hoc puncto religionem irreconciliabili odio de- testemur, silentioque non contenti eorum in religione consortes ad eje- rationem sententiae, sub amissione honoris et officii infiexibili duritie cogamu8 atque adigamus ?

IS*