Toldy Ferenc (szerk.): Analecta monumentorum Hungariae historicorum literariorum maximum inedita.
VI. Laurentii de Monacis história de Carolo II rege Hungariae
124 LAVJtKNTII DE MOXACIS Moxque velut pacem sancturus, grandé sub astu Colloquium edicens, vulgorum seditiosa Colluvie complet Budám : novitatis amatrix Garrula gens, et complieibus seducta per urbem Lubrica latratus iactat: Quonam usque feremus 250 Foemineum regem, cuius levitate frucntes, Masculeoque humilem ludentes nomine plebem Pestiferi calcant popularia collá tyranni! Vidimus hoc regnum respersum sanguine nostro Affatim, et late vastatas ignibus urbes. 255 Hunc Carolum Omnipotens nobis demisit ab alto; Huncque marem volumus regem. Dum talia vulgu» Praeceps, pene mens, ad celsa palatia latrat, Indignans rabiem plebis, fraudemque tyranni, Sic ait a vulgo senior venerandus abhorrens: 260 Ah quantum ingrato pinguescet sanguine vestro Hungaria; obliti meritorum Regis, in altum Creta sub imperio genitoris cornua tuto Tollitis in natam nimia pinguedine. Vobis Dum pax, ubertas, et opes fastidia gignunt, 265 Mars ferus, atra fames, et egcstas moesta propinquant. Apuliae populos pacem, sortemque secundam Inconstanti animo libertatemque ferentes, Atque novarum avidos rerum inclinare superbo Praedoni, et tantae dominae calcare ruinam 270 Non puduit; sua nunc tarde pcccata fatentes Mars et dira fames alterna peste flagellant. üestniit hic urbes, haurit cum sanguine censum, Et steriles agros dominomm caede cruentat; Illa hominum venas, et inania viscera torquet. 275 Millia per lucos desertis urbibu3 errant, Et quaerunt avidis silvestres faucibus escas; Vepribu8 exutis, et quercubus, atque rubetis Confecti macié veluti simulacra vagantur. Lucidus est pallor, sunt lumina concava, fauces 280 Admotae, lacrymae mille, vox languida, prostant Ceu portentifico cantati carmine. Passim
