A Debreceni Déri Múzeum Évkönyve 1973 (Debrecen, 1975)

Művelődéstörténet, irodalomtörténet - Kilián István: Sanctus Nicolaus Episcopus seu liberalitus coronata – A magyarországi iskoladráma példája 1688-ból

S с e n a 4 l a

. Nicolaus DEI admonitu, in pattiam redit Voluntas Divina: Frustra relicto Patriae dulci solo, Emptum periclo mentis ignavae otium Animiqve pacem, per procellosi maris Aestus, per iras Nerei, ac Boreae minas Inqviris istic. Alia te vitae manet Ratio. Paternos repete [quam primum]

26 Lares. Nolo putrescas mentis hie dulci otio, Precibúsqve lucem, precib[us) ac noctem teras Mentémqve pascas inter aerumnas cruces, Poenas, dolores, probra delicijs Poli. Nolo laboré, cura, et aerumnis vaces. Nee ego qvietis, nee voluptatis via; Sed per doloris, perqve sudoris gradus, Per flagra spinas vincula, catenas, crucem Per Golgothaea saxa, conscendi Polum. Haec Nicolae tibi qvoqve tenenda e [st] via, Tenere si vis Regna stellantis Poli, Laetusqve mecum pace perpetua frui. Nicol: Adoro iussa. Pergo qvo numen vocas. Nihil repugno: desero svavem, lubens Cordis qvietem, lingvo delicias Polo Istic fluentes, q [van] do sic Numen iubes. Non me beata detinet cordis qvies, Non lora, funes, vincula, catenae ligant. Non me columna funibus vinctum tenet. Ergo mihi сага plaga Palestinae vale. Valete saxa Golgothae, roseo DEIHominis cruore Nobilis rupes vale Vitális arbor. Dulce patibulum vale ; In qvo pependit Generis humani salus. Valete clavi, qvi terebrästis (!) DEI Pedes, et Arcis, Orbis artifices manus. Valete vincla, qvae revinxistis DEUM. Valete flagra, qvae cruentastis DEI Artus, ut ille Sanguine nataret suo. Vale columna famula sangvinei gregis, Qvae, ne labaret, fune tenuisti DEUM. Valete spinae, qvae coronastis Poli Mundiqve Regem.- Nobile Rosetum vale. Repeto Penates patrios. S с e n a 5

ta Nicolaus domum reuersus, magnoqve a Ciuibus suis hongre [acceptus],

27 mira DEI dispositione Myram proliciscitur. Eumenius: Ergo meus, Meus ille Nicolaus, auxilium meum Meum levamen abijt? о vulnus novum! Civis 2: Discessit Urbe Civis antiqva mihi Civilitáte iunctus. 3; abscessit meus Meus ille Nicólaus, ah fidus Comes,